Zdalne nauczanie 14 - 17.04.2020
Piątek 17.04.2020
Kolorowe witaminy
- „Do lekarza” – utrwalenie piosenki. Podczas zwrotek dzieci ilustrują ruchem treść piosenki: dziecko – „lekarz” zagląda „pacjentowi” do ucha, gardła, masuje głowę, kolano. Na słowa refrenu: Oj, oj, oj, – dzieci zwrócone do siebie twarzami klaszczą rytmicznie w dłonie.
- „Zdrowie” – wysłuchanie wiersza I. Salach, wprowadzenie do rozmowy na temat witamin i produktów, w których są one zawarte.
Zdrowie
Wszystkie dzieci chcą być zdrowe Wiosną,
latem czy jesienią
i dlatego o tej porze witaminy sobie cenią.
Tomek zjada liść sałaty,
jabłko chrupie mała Ania,
a rzodkiewki i ogórki
na surówkę potnie Hania.
Grześ surówkę palcem trąca
wcale miska go nie nęci.
Zjadaj, Grzesiu,
będziesz zdrowy
trzeba tylko trochę chęci.
Zjedz surówkę, to urośniesz
– ale Grzesio robi miny i nie wierzy,
że w tej misce siedzą same witaminy. Iwona Salach
Prowadzący po przeczytaniu wiersza rozmawia z dziećmi na temat zdrowego odżywiania. Prezentuje zebrane w widocznym miejscu świeże warzywa i owoce (warzywa umyte, w miarę potrzeby obrane ze skóry), kroi je, daje dzieciom do skosztowania. Dzieci określają smak, zapach i kolor spożywanych warzyw. Wspólnie zastanawiają się, w jakich produktach, oprócz warzyw i owoców, są zawarte witaminy.
- „Apteka w ogrodzie” – zabawa badawcza, poszerzanie wiedzy na temat roślin leczniczych (karta pracy). Prezentujemy dzieciom zgromadzone eksponaty (suszone zioła i herbatki ziołowe, syropy lecznicze np. z malin, miód, główki czosnku, przyprawy ziołowe) i inicjuje rozmowę na temat roślin o właściwościach leczniczych i prozdrowotnych. Wyjaśnia, że w leczeniu wielu dolegliwości wykorzystuje się naturalne surowce roślinne, takie jak zioła i syropy z owoców. Dzieci dotykają, rozgniatają, wąchają i starają się rozpoznać po zapachu niektóre zioła, np. miętę, rumianek. Oglądają przez lupę, porównują ze sobą. Z pomocą sporządzają ziołową herbatkę. Po wystudzeniu, wzbogaceniu miodem, sokiem z malin, kosztują. Następnie wykonują zadanie na karcie pracy – przyklejają na pojemnikach rośliny, z których zostały sporządzone leki.
„Karty pracy” cz. 4, s. 5, Nowa Era
- „Kolorowe witaminy” – zabawa dydaktyczna, przyporządkowanie warzyw i owoców do krążków w odpowiadających im kolorach (wycięte z kolorowego papieru). Dzieci siedzią na dywanie, pośrodku są porozkładane koła w różnych kolorach. Zadaniem dzieci jest przyporządkowanie warzyw i owoców do krążków w odpowiadających im barwach, np. sałata – zielony, cebula – żółty. Chętne dziecko podaje nazwę i określa kolor warzywa lub owocu oraz stara się w kilku słowach opisać jego wygląd (kształt, rodzaj skórki itp.) i sposób spożywania (surowe czy gotowane). W dalszej kolejności prowadzący zaprasza dzieci do stolików i zachęca do wykonania ćwiczeń grafomotorycznych – wypełnienia kolorem (bez wychodzenia poza obręb) okręgów na kartonach. Zwraca uwagę na prawidłową postawę podczas siedzenia oraz właściwe trzymanie kredki.
- „Dmuchamy na choroby” – ćwiczenia oddechowe, dmuchanie przez słomki na konfetti. Na rozgrzewkę dzieci wykonują po kilka oddechów w różnych pozycjach: – w pozycji stojącej; – w pozycji leżącej – głęboki wdech z uniesieniem klatki piersiowej i długi wydech zakończony rozluźnieniem całego ciała; – w pozycji siedzącej i klęczącej – dziecko siedzi ze skrzyżowanymi nogami: wdech z uniesieniem ramion, wydech z opuszczeniem ramion. Następnie dzieci mając sobą niewielką ilość papierowego konfetti i słomkę dmucha.
- „Dokończ słowo” – dzielenie wyrazów na sylaby, dopowiadanie słów rozpoczętych przez inna osobę.
Prowadzący wypowiada wyraźnie słowa (związane z omawianą tematyką: nazwy chorób, medykamentów, ziół itp.). Dzieli te wyrazy na sylaby, np. gry-pa, ter-mo-metr, sy-ro-py, wi-ta-mi-ny, ru-mia-nek, mię-ta, czos-nek, an-gi-na, ka-tar. Następnie dzieli słowa na sylaby wspólnie z dziećmi. Dzieci powtarzają słowa oraz prawidłowo dzielą je na sylaby. Dla ułatwienia i wzmocnienia klaszczą w dłonie lub uderzają dłońmi o kolana. Mogą też spacerować w kole i akcentować sylaby krokami. Kiedy dzieci samodzielnie i sprawnie zaczynają sylabizować, prowadzący ogranicza się tylko do podawania kolejnych słów. Następnie wypowiada jedynie pierwsze sylaby słów, a dzieci dopowiadają pozostałe sylaby, np.: gry-_, ter-mo-_, sy-ro-_, wi-ta-mi-_, ru-mia-_, mię-_, czos-_, an-gi-_, ka-_.
Czwartek 16.04.2020
Bandażujemy misia
• „Niedźwiadki” – zabawa ruchowa z czworakowaniem. Rozkładamy w sali koc, który będzie gawrą niedźwiadków. Dzieci to niedźwiadki, które poruszając się na czworakach, spacerują po „lesie”. Na hasło prowadzącego: Niedźwiadki do domu! – wszystkie dzieci chowają się pod kocem (gawra). Na hasło: Niedźwiadki na spacer! – wszystkie „niedźwiadki” wychodzą z „gawry” i spacerują (czworakują) po „lesie”.
- „Chory miś” – wysłuchanie wiersza S. Kossuth; rozmowa na temat chorób.
Chory miś.
Chory jestem dziś
chory jest mój Miś:
poszliśmy do lasu,
w góry, wróciliśmy – zmokłe kury!
Chorujemy dziś...
Przyszedł do nas kot,
zwie się – Mądry Prot, – O, Jędrusiu, tak nie można,
to wyprawa nieostrożna!
To wam mówi kot!
Cicho, Procie... sza!
Miś gorączkę ma,
zachorować ciężko może...
Bardzo przesiąkł dzisiaj w borze!
Śpi Misiulek – sza! Stefania Kossuth
Prowadzący rozmawia z dziećmi na temat wiersza. Zwraca uwagę dzieci na sytuacje mogące decydować o zachorowaniu. Dzieci, wykorzystując zdobytą wiedzę i indywidualne doświadczenia, opowiadają o swoich przypadkach zachorowań oraz analizują ich okoliczności (przegrzanie lub wychłodzenie, brak odpowiedniej odzieży, zbyt zimne napoje, infekcja).
- „Do lekarza” – utrwalenie piosenki, zabawy przy piosence. Podczas zwrotek ilustrują treść piosenki prostymi gestami, pokazując odpowiednie części ciała.
- „Chory miś – zdrowy miś” – doskonalenie percepcji wzrokowej – dzieci w kartach pracy rysują drogę w labiryncie – prowadzą chorego misia do lekarza najpierw palcem, później ołówkiem..
„Karty pracy” cz. 4, s. 4, Nowa Era
- „Stary niedźwiedź” – zabawa ruchowa przy piosence. Dzieci z domownikami tworzą koło, trzymając się za ręce. Jedno z dzieci kuca skulone i udaje śpiącego niedźwiedzia. Reszta chodzi dookoła i śpiewa popularną piosenkę: Stary niedźwiedź Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi, my się go boimy, na palcach chodzimy, jak się zbudzi, to nas zje. Pierwsza godzina – niedźwiedź śpi, druga godzina – niedźwiedź chrapie, trzecia godzina – niedźwiedź łapie! W wyznaczonym momencie dziecko – „niedźwiedź” budzi się i podbiega w stronę dzieci. Dzieci uciekają, żeby nie dać się złapać. Dziecko, które zostanie złapane, staje się „niedźwiedziem”.
- „Bandażujemy misia” – ćwiczenia usprawniające motorykę dłoni i koordynację wzrokowo-ruchową. Wszyscy siedzą na dywanie, trzymają na kolanach misie. Prowadzący wyjaśnia, że misie mają obolałe łapki i pomóc może ich zabandażowanie. Demonstruje dzieciom technikę bandażowania, sposób trzymania i prowadzenia bandaża. Rozdaje dzieciom rolki bandaża lub pociętej krepiny. Prowadzący pomaga dzieciom mającym trudności.
czwartek język angielski
Witam! Dzisiaj, dzieci utrwalą sobie materiał, który został wprowadzony na ostatnich kilku zajęciach, a mianowicie słownictwo dotyczące wiosny i Wielkanocy. Aby dzieci mogły powtórzyć poznane wyrazy, proszę odtworzyć nagrania z podanych linków. Oto nasze słownictwo:
SPRING (sprin)- wiosna
BEE (bi)-pszczółka
BIRD (byrd)- ptaszek
LADYBUG (lejdibag) - biedronka
FLOWER (flałer) -kwiatek
SUN (san) -słońce
https://www.youtube.com/watch?v=U-Tfcwtn8Fk (źródło You Tube, Kinga Skoczeń)
Bunny (bani) – zajączek
Basket – koszyk
Easter eggs (ister egz) – pisanki
Chick (czik) – kurczaczek
https://fiszkoteka.pl/zestaw/1275670-easter-przedszkole
Rodzice mogą pytać dzieci o utrwalane słowa wykorzystując poznaną już wcześniej strukturę : What’s that? Zależnie od poziomu zaawansowania dziecko odpowiada: It is..... (w tym miejscu podaje słowo, o którym mowa), bądź wskazuje dłonią przedmiot, albo obrazek o który pytamy. Zamiast obrazków czy ilustracji można wykorzystać filmiki w których powtarzane są powyższe wyrazy (zatrzymywać nagranie zanim padnie nazwa przedmiotu lub zwierzątka o które pyta rodzic).
Proponuje również aby dzieci posłuchały historyjki ,w której zawarte jest w znacznej części ćwiczone słownictwo, oraz zaśpiewały jeszcze raz poznane wcześniej piosenki.
https://www.youtube.com/watch?v=sp-P-9mM7B8 (źródło You Tube, TEACH с Валентиной Гладки)
https://www.youtube.com/watch?v=rY5ajMMFO28 (źródło You Tube, Pinkfong! Kids' Songs & Stories)
https://www.youtube.com/watch?v=hb9tt7LiYrc (źródło You Tube, The Kiboomers - Kids Music Channel)
Miłej zabawy! Katarzyna Niwińska
Środa 15.04.2020.
Chronimy się przed chorobami
• „Omiń wirusa!” – zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi (slalom). Prowadzący rozkłada na podłodze (w nieregularnych odstępach) zabawki – „wirusy”. Dzieci biegają swobodnie wokół nich, starając się je ominąć lub przeskoczyć.
Podskakują obunóż przez kółka, by „zgubić” wirusa, i biegną dalej.
- „Chronimy się przed chorobami” – „burza mózgów”, rozmowa kierowana na temat profilaktyki zdrowotnej. Prowadzący zachęca dzieci do wypowiedzi na temat: Jak chronić zdrowie? Jak unikać chorób? Odpowiedzi w formie rysunkowej lub za pomocą słów – haseł zapisuje na kartonie. Prowadzący zwraca uwagę dzieci na zasady zdrowego życia: higienę osobistą, właściwe odżywianie, ruch na świeżym powietrzu, uprawianie sportu, leczenie infekcji, odpowiednią odzież, unikanie kontaktu z chorymi.
- „W gabinecie lekarskim” – zabawa tematyczna, poznanie zawodu lekarza i jego pracy. Prowadzący proponuje dzieciom zabawę w wyznaczonym kąciku medyczno-lekarskim. Do zabawy można wykorzystać gotowe zestawy typu „mały lekarz”, jak również bezpieczne przedmioty, takie jak: gaziki, bandaże, plastry, butelki z tworzyw sztucznych po lekach, strzykawki bez igieł. Chętne dzieci angażują się w odgrywanie ról: lekarza i pacjenta. W zabawie wykorzystują własne doświadczenie w roli małych pacjentów, a także wskazówki lub sugestie prowadzącego oraz stosują odpowiednie słownictwo dotyczące objawów (np. ból, gorączka, wysypka, kaszel, katar), jak również nazw chorób (np. angina, grypa, przeziębienie). Wielokrotnie powtarzają czynności oraz prawidłowo podają ich nazwy (badanie, osłuchiwanie, mierzenie temperatury) oraz przedmioty (stetoskop, termometr, strzykawka). Na zakończenie wykonują zadania na karcie pracy: kolorują przedmioty związane z pracą lekarza.
„Karty pracy” cz. 4, s. 3, Nowa Era
- „Ta brzydka bakteria, ten okropny wirus” – twórcza realizacja wyobrażeń na temat wyglądu bakterii i wirusów, łączenie technik plastycznych: wydzieranka, wypełnianie plasteliną, malowanie, przyklejanie fragmentów włóczki, sznurka itp. Prowadzący rozmawia z dziećmi na temat przyczyn chorób, zwraca uwagę na istnienie drobnoustrojów chorobotwórczych, takich jak wirusy i bakterie. Podkreśla fakt, że są one niewidoczne dla oczu, a mimo to bardzo groźne. Proponuje dzieciom, aby sobie wyobraziły, jak one wyglądają i opowiedziały o tym. Po wypowiedzi, pokazujemy na ilustracjach, fotografiach w książkach medycznych, internecie, jak w powiększeniu naprawdę wyglądają te zarazki. Zachęca dzieci do opisywania ich rzeczywistego wyglądu i porównywania z własnymi wyobrażeniami. Następnie dzieci na fantazyjnie pociętych kartonikach tworzą indywidualne prace plastyczne przedstawiające ich wizje. Dzieci mogą łączyć różne techniki plastyczne (wydzieranka, wypełnianie plasteliną, malowanie, przyklejanie fragmentów włóczki, sznurka itp.). Prowadzący pomaga dzieciom mającym trudności, wspiera i pilnuje porządku w trakcie pracy. Po skończonych zajęciach dzieci sprzątają miejsca pracy i prezentują swoje prace.
- „Magiczny plaster do zadań specjalnych” – zabawa badawcza, poznawanie właściwości i zastosowania plastra opatrunkowego. Prowadzący prezentuje różne rodzaje plastrów opatrunkowych, podaje ich nazwy i daje je dzieciom. Dzieci oglądają, rozwijają, przyklejają, badają plastry. Porównują różne rodzaje plastrów: opatrunkowych, ochronnych, na rolce, specjalistycznych (np. na pięty) itp. Dostrzegają zróżnicowanie rozmiarów, materiałów, przeznaczenia.
- „A – psik!” – zabawa ruchowa. Dzieci stoją, miejsce jest oznaczone rozłożoną na podłodze jednorazową chusteczką. Następnie biegają w różnych kierunkach, a na hasło: A – psik! – stają jak najszybciej na chusteczce i przyjmują dowolną pozycję.
lub: Prowadzący do zabawy akompaniuje np. na bębenku. Zależnie od rodzaju akompaniamentu dzieci maszerują, biegają lub podskakują. Na krótką przerwę w muzyce zatrzymują się i jeden raz mówią głośno: A – psik!, zakrywając ręką usta (w łokieć).
Zajęcia dodatkowe muzyczno - plastyczne "W krainie kolorów" - „Kraina moich marzeń” - malowanie farbami plakatowymi przy muzyce relaksacyjnej. https://www.youtube.com/watch?v=x0fhwXMHqec
(Źródło: YouTube.pl)
Wtorek 14.04.2020
Ząbek z dziurką
- „Domowa apteczka” – oglądanie i rozpoznawanie przedmiotów związanych z chorowaniem i leczeniem: bandaży, termometrów, butelek po syropach itp., rozmowa kierowana.
Przed dzieckiem leżą różne przedmioty związane z chorowaniem i leczeniem: bandaże, termometry, butelki po syropach itp. Dzieci podają swoje skojarzenia związane z przedmiotami, dzielą się swoimi doświadczeniami. Następnie omawiają wszystkie przedmioty. Przykładowe pytania: – Co to jest? Do czego służy? – Kiedy potrzebujemy zgromadzonych tu rzeczy? – Jak się nazywa miejsce, gdzie przechowuje się te rzeczy? – Czy dzieci mogą samodzielnie zaglądać do apteczki i brać z niej leki lub inne przedmioty? Prowadzący tak kieruje rozmową, by dzieci same doszły do wniosku, że nie mogą samodzielnie korzystać z apteczki ani zażywać leków. - „Do lekarza” – nauka piosenki, omówienie jej treści.
1. Gdy boli ucho i w gardle sucho,
wtedy się zdarza iść do lekarza:
Ref.: Oj, oj, oj, panie doktorze,
oj, oj, oj, niech pan pomoże!
Pan lekarstwa wszystkie zna
i wyleczy mnie raz dwa! } bis
2. Kiedy pechowo uderzę głową
albo kolanem o twardą ścianę:
Ref.: Oj, oj, oj, panie doktorze,
oj, oj, oj, niech pan pomoże!
Pan lekarstwa wszystkie zna
i wyleczy mnie raz dwa! } bis
Prowadzący zadaje pytania:
– O czym opowiada piosenka?
– Z ilu zwrotek składa się piosenka?
– Jakie słowa piosenki się powtarzają? (refren)
Nowa Era
- „Bęcek u dentysty” – historyjka obrazkowa z „Książki”. Dzieci oglądają obrazki i je omawiają. Prowadzący odczytuje dzieciom polecenia z „Książki”:
– Popatrz na obrazki. Na pierwszym obrazku Bęcek siedzi na krześle w poczekalni u dentysty. Ma buzię obwiązaną chusteczką – dlaczego? O czym myśli Bęcek?
– Popatrz na drugi obrazek. Dokąd idzie Bęcek?
– Teraz popatrz na kolejny obrazek. Gdzie siedzi Bęcek? Opowiedz historyjkę o wizycie Bęcka u dentysty. Zachęcamy do swobodnych wypowiedzi na temat wizyty u dentysty w odwołaniu do ilustracji w „Książce” oraz własnych doświadczeń dzieci.
„Książka” s. 64–65, Nowa Era
- Przypomnienie techniki mycia zębów. Prowadzący zabiera dzieci do łazienki. Demonstruje prawidłową technikę mycia zębów. Dzieci szczoteczkami bez pasty naśladują ruchy prowadzącego, stosując się do słownych poleceń:
Należy umieścić włoski szczoteczki wzdłuż linii dziąseł. Włoski powinny dotykać zarówno powierzchni zęba, jak i dziąsła. Poruszamy szczoteczką na przemian do przodu i do tyłu, wzdłuż wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni zęba, używając „wymiatającego ruchu” od dziąseł w górę. Oczyszczamy w ten sposób całą powierzchnię zęba. Przykładając włoski szczoteczki do górnych powierzchni (gryzących) tylnych zębów, szczotkujemy posuwistym ruchem w przód i w tył. Szczotkujemy również język, zaczynając od tyłu aż do przodu, aby usunąć nieprzyjemny zapach wytwarzany przez bakterie. Po ćwiczeniu dzieci samodzielnie myją zęby.
- „Co lubią zdrowe zęby?” – wspólne rozważania na temat pożądanych i niepożądanych dla zębów czynników i działań. Z dziećmi układamy listę czynników korzystnych dla zębów oraz szkodzących im (zabiegi higieniczne, dieta itp.). Jako kontynuację proponujemy wykonanie zadania w „Książce”.
- „Zdrowy – zdrowszy – najzdrowszy” – zabawa słownikowa, tworzenie przymiotników w stopniu wyższym i najwyższym. Prowadzący inicjuje zabawę, wypowiadając ciąg przymiotników:
stopniowanie regularne: np. smaczny – smaczniejszy – najsmaczniejszy; zdrowy – zdrowszy – najzdrowszy; szybki – szybszy – najszybszy; ładny – ładniejszy – najładniejszy,
stopniowanie nieregularne: np. duży – większy – największy; zły – gorszy – najgorszy; dobry – lepszy – najlepszy; mały – mniejszy – najmniejszy,
stopniowanie opisowe: np. chory – bardziej chory – najbardziej chory; znany – bardziej znany – najbardziej znany. Do każdego przymiotnika prowadzący dodaje rzeczownik, np. smaczny banan – smaczniejszy ananas – najsmaczniejszy melon. Następnie zachęca dzieci do samodzielnych prób stopniowania przymiotników.
- „Chory pajac – zdrowy pajac” – zabawa ruchowa z elementami pantomimy. Prowadzący stoi przodem do dzieci. Przy muzyce opowiada o pajacyku i jednocześnie naśladuje jego ruchy, a dzieci je powtarzają.
– Znam pewnego pajacyka, który kiedy jest zdrowy, jest mu bardzo wesoło i wysoko podskakuje, klaszcząc w dłonie (prowadzący i dzieci wykonują kilka podskoków – pajacyków, klaszcząc nad głową).
– Ale czasami pajacyk nie czuje się dobrze i wtedy dobry humor go opuszcza. Najpierw opuszcza ręce (ręce opadają, ale ramiona nadal uniesione), potem ramiona (prowadzący i dzieci opuszczają ramiona), następnie humor wychodzi z głowy (opuszczają głowy), z pleców i brzucha (wszyscy pochylają się w pasie z rękami do dołu), do samych stóp (wszyscy kucają przy podłodze). Nie wygląda dobrze (robią smutne miny), jest słaby i może zachorować. Ale nie poddaje się, wypija sok z malin (bawiący się naśladują ruch podnoszenia szklanki do ust i picia) i dobry humor wraz ze zdrowiem powraca. Po kolei, do całego ciała, najpierw do nóg (prostowanie nóg w kolanach), potem do pleców (wyprostowanie ciała), a potem do ramion i rąk (wyciąganie ramion i dłoni do góry ze wspięciem na palce). Pajac znowu jest zdrowy i wesoły (wszyscy skaczą „pajacyki”, klaszcząc w dłonie nad głową „Muzyka relaksacyjna”