Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 9 w Tomaszowie Mazowieckim
Przedszkole nr 5

Krąg tematyczny: Nigdy nie bój się lekarza,  gdy choroba się przydarza

Piątek 16.04.2021.

Temat zajęć:  Jak dbać o zdrowie? „

• „Co by powiedziało moje ciało?” – przypomnienie o konieczności dbania o poszczególne części ciała. Rodzic wymienia kolejno różne częściami ciała. Zadaniem dziecka jest opowiedzenie w imieniu tej części ciała, jak należy o nią dbać, by była zdrowa .

• „Straszna historia o mamutach” – wysłuchanie wiersza N . Usenko z „Książki”, rozmowa nawiązująca do treści utworu. Dziecko poznaje wiersz o żartobliwej wymowie, bierze aktywny udział w rozmowie dotyczącej treści utworu. Polecenia:

– Powiedz, czego nie lubiły robić mamuty.

– W jaki sposób trzeba dbać o zdrowie?

Weź przykład z mądrego krokodyla!

 „Książka” s. 88–89 [.pdf, 976.12 kB]

• „Jem zdrowo” – rozmowa, doskonalenie sprawności manualnej, dziecko doskonali precyzję i sprawność dłoni (karta pracy), dziecko poznaje zasady zdrowego odżywiania. Rodzic przypomina dziecku, iż jedną z głównych zasad dbania o zdrowie jest właściwe odżywianie. Wyjaśnia dziecku, co to jest piramida żywieniowa .Wyjaśnia, dlaczego niektóre produkty są na górze i jest ich mało a inne są na dole i jest ich najwięcej. Na zakończenie dziecko koloruje na kartach pracy owoce i sok. Utrwala obraz graficzny poznanych liter, z których składa się kod do kolorowania.

Piramida żywieniowa, „Karty pracy” cz. 4, s. 8, kredki

• „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne na powietrzu.

1. Rytmiczny marsz wokół z wyskokiem na klaśnięcie rodzica.
2. Ruchy głową: w przód – w tył i w prawo – w lewo.
3. Uniesienie rąk wysoko i poruszanie nimi tak, jak poruszają się gałęzie drzew na wietrze.
4. Wykonanie 10 pajacyków, kilku przysiadów i podskoków.
5. Wolny, a następnie bardzo szybki bieg w miejscu.
6. Ćwiczenie rzutne: celowanie piłeczką/kulką z gazety do wiaderka.
7. Ćwiczenie wyciszające: dziecko porusza się ostrożnie z instrumentem (np. tamburyn, żeby podczas ruchu instrument nie wydawał dźwięku.

• „Wkładamy czapki, szaliki i rękawiczki” – zabawa zręcznościowa. Dziecko ma zawiązane oczy, a rodzic/rodzeństwo stara się jak najszybciej włożyć mu czapkę, szalik i rękawiczki. Zamiana ról.

• „Długa droga” – zabawa ruchowa z liczeniem. Dziecko staje w wyznaczonym miejscu, rodzic rzuca kostką do gry, ile oczek wypadnie, o tyle stóp może przesunąć się jego partner . Bardzo ważne jest takie stawianie stopy, żeby pięta jednej nogi dotykała palców drugiej, pokonując drogę długości 2–3 metrów.

Zajęcia dodatkowe; realizacja Programu Czyściochowe przedszkole, cz, III „Pociaki Smrodziaki chowają się w zakamarkach”

Cele: dziecko

- potrafi nazywać części ciała.

- wie, że trzeba dokładnie myć wszystkie części ciała.

- wie, że mydło i piana są potrzebne do mycia.

• Rodzic rozpoczyna dyskusję od pytania: co to są zakamarki? Rozmawia z dziećmi, jak ważne jest mycie się we wszystkich zakamarkach, np. pod pachami, za uszami, między palcami nóg itd. Ważna jest też higiena intymna i samodzielne umycie codziennie pupy oraz krocza. Tłumaczy dzieciom, że w bardziej ukrytych miejscach, człowiek łatwiej się poci. Lubią się tam gromadzić bakterie. Skóra może piec lub swędzieć, a nasze ciało mieć nieprzyjemny zapach.
• „Kolorowa piana staje się malarzem”

Rodzic przypomina dziecku, że mydło i piana podczas kąpieli to nasi pomocnicy w zmaganiach z Pociakiem Smrodziakiem. Następnie daje dziecku kubek z wodą i odrobiną mydła w płynie oraz słomkę. Dziecko dmucha przez słomki do kubka, tworząc pianę. Następnie rodzic dodaje odrobinę farbki do kubka – można zrobić kilka kubków każdy inny kolor. Dziecko dostają kartki z bloku technicznego i za pomocą słomek i palców przenosi na nie pianę, tworząc kolorowe, fantazyjne kompozycje. Na koniec sprząta i myje dokładnie ręce.

Bajki edukacyjne programu: https://www.youtube.com/playlist?list=PLuGc8wJ7ygSV1hRi4sTuuSTNSgtbGxXCN

Czwartek 15.04.2021

Temat zajęć: Wawa i jej pan „

• „Spacer z psem” – opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami ortofonicznymi. Rodzic relacjonuje przebieg spaceru. Dziecko na niby jest jego uczestnikiem, przedstawiając ciąg wydarzeń za pomocą ruchu i wyrazów dźwiękonaśladowczych:

„Dziecko wyprowadza psa na spacer. Wychodzi z mieszkania i zamyka drzwi na klucz (dziecko naśladuje odgłos klucza zgrzytającego w zamku). Schodzą po schodach (podskakuje, unosząc wysoko kolana, i woła: tup, tup, tup), prowadząc psa na smyczy. Jest piękny dzień (wciąga powietrze nosem). Pies ciągnie smycz i szczeka (dziecko biega, naśladując szczekanie psa), ponieważ w ogródku widzi kota. Na szczęście na podwórku pojawia się sąsiadka ze swoim psem (wysuwa język z buzi, sapie i porusza biodrami, naśladując merdanie ogonkiem). Psy dostają od sąsiadki po herbatniku (naśladuje gryzienie), które bardzo mu smakują (oblizuje się, zataczając kółka językiem kilka razy w prawą, kilka razy w lewą stronę)”.

• „U lekarza” – utrwalenie piosenki . Dzieci słuchają nagrania piosenki. Następnie śpiewa piosenkę z podkładem muzycznym.

CD Piosenki – „U lekarza”(CD 2 nr 21)

• „Wawa i jej pan” – wysłuchanie opowiadania J .E . Kucharskiego, rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela. „Wawa i jej pan”

 Kiedy wracaliśmy ze szkoły, przyplątał się do nas pies. Był czarny jak smoła, kudłaty i miał spiczastą mordkę. Wcale nie zabieraliśmy go z ulicy – przybiegł za nami sam. Mama nie była z tego zadowolona, ale tato powiedział, że to jest rasowy pudel i jak się nie znajdzie właściciel, to może u nas zostać. (…) Wieczorem ojciec przeczytał głośno z gazety takie ogłoszenie: „Zginęła suczka, rasy pudel, czarna. Nazywa się Wawa. Łaskawy znalazca proszony jest o odprowadzenie, za nagrodą. Marcin Wolski, aleja Kasztanowa 17”.

– Pokażcie no tego psa – powiedział tato do nas. Pies był już zamknięty na noc w komórce, ale zaraz przyprowadziliśmy go.

– Wawa! – zawołał tato. Pudel szczeknął wesoło i zaraz stanął na dwóch łapkach.

– No, tak, to jest ten sam. Jutro będziecie musieli go odprowadzić.

Zrobiło nam się smutno, ale cóż – trudno. Nie można przecież trzymać cudzego psa, jeśli go właściciel szuka. (…) Następnego dnia po obiedzie mama dała nam ładny, mocny sznurek i powiedziała:

– Zaprowadźcie psa do tego pana. Wiecie, gdzie jest aleja Kasztanowa?

Naturalnie, że wiedzieliśmy. Każde dziecko w mieście ją znało. Aleja biegła wprost do rzeki, gdzie była przystań żeglarska, kajakowa i plaża. (…) Jak tylko wyszliśmy z domu, Wawa zaraz zaczęła mnie ciągnąć w kierunku alei Kasztanowej. Aż się zdziwiłam. Bo jeśli tak dobrze wiedziała, gdzie jest jej dom, to dlaczego zginęła?

– Phi, możesz ją puścić, sama trafi. Ale nie. Zobaczymy, jak ona mieszka.

Minęliśmy numery 11, 13, 15. Wawa ciągnęła z całej siły i aż skomlała z radości.

– Jest siedemnasty. Patrz, jaki tu gęsty ogród – powiedział Wacek. Parkan zarośnięty był dzikim winem, a za nim ciągnął się duży ogród. Z ulicy wcale nie widziało się domu. Wawa skoczyła na furtkę, a furtka otworzyła się lekko. Widocznie nie była zamykana. Wpadliśmy za psem do ogrodu. Z obu stron ścieżki rosły drzewa owocowe, krzaki, a wszystko tak poplątane, że świetnie można by się bawić w chowanego. Wreszcie ukazał się domek, a Wawa zaczęła skomlić i szczekać. Domek był drewniany, pomalowany na zielono i całą werandę miał zasłoniętą ciemnymi firankami. Otworzyły się drzwi ganku i wyszła jakaś pani. Miała na sobie fartuch w paski i chusteczkę na głowie. Wawa wyrwała mi sznurek z ręki i skoczyła do niej. Pani przyglądała nam się uważnie. Dygnęłam i trąciłam Wacka. Ale on nic nie mówił, tylko patrzył na tę panią. Więc ja powiedziałam:

– Przyprowadziliśmy, proszę pani, psa. W gazecie było ogłoszenie, więc...

Wawa skakała wysoko i poszczekiwała piskliwie. Pani oganiała się od niej ręką. Uśmiechnęła się do nas.

 – Dziękuję wam, moi kochani. Zaraz was zaprowadzę do Marcinka, chodźcie. „Marcinek”. A więc to chyba nie jest dorosły – pomyślałam. – I dlaczego ta pani wcale się nie ucieszyła ze znalezienia Wawy? ( . . .) Weszliśmy na ganek, minęliśmy mały korytarzyk i pani otworzyła drzwi na werandę. Było tu prawie ciemno, trochę światła wpadało tylko przez szpary w firankach.

– Marcinku – powiedziała pani – przyszły dzieci. Przyprowadziły Wawę. Proszę, wejdźcie. W najciemniejszym kącie werandy stało łóżko przykryte kocem. Wawa wyskoczyła przed nas i już była na łóżku. Piszczała radośnie, na tle poduszki widać było jej czarny łeb. Pani wyszła, zamknęła za sobą drzwi. Usłyszeliśmy głos chłopca:

– Już dosyć, Wawunia. (…) Dziękuję, żeście przyszli. Usiądźcie na tej ławeczce. Usiedliśmy. Nie wiedziałam, co powiedzieć. Wszystko tu jakieś tajemnicze, ta ciemna weranda, ten chłopak... (…)

– Ty jesteś chory, prawda? Przez chwilę nie było odpowiedzi, wreszcie z ciemnego kąta usłyszeliśmy smutny głos: – Tak. Jestem bardzo poparzony.

Serce mi się ścisnęło. Długo siedzieliśmy bez jednego słowa. Wreszcie Marcin odezwał się cicho i bardzo smutno. – Teraz już na pewno ode mnie pójdziecie. Nikt nie chce siedzieć z chorym, i to jeszcze w ciemnym kącie. Zrobiło mi się go bardzo żal.

– Nie, właśnie że nie pójdziemy. Tylko… Opowiedz, jak to było.

Głos chłopca ożywił się. (…)

 – Miałem wypadek. Bawiłem się zapałkami. Tak sobie pstrykałem, wiecie? Zapaliła się firanka, łóżko. I ubranie na mnie też. Przy drzwiach był duży ogień, to skoczyłem przez okno. Poparzyłem się, oczy mnie teraz bolą. W pokoju musi być ciemno, bo oczy bardzo powoli się leczą. Będę jeszcze długo leżał, żeby się wszystko zagoiło. To bardzo smutno tak samemu leżeć. Wawa...

 – Co Wawa? – zapytał Wacek. –

 To już wam wszystko powiem – zaczął na nowo Marcin.

 – Wawa to bardzo mądry piesek. Do mnie nikt nie przychodzi. (…) Kiedy już nie mogę wytrzymać, mama bierze Wawę, mówi jej: „Dzieci, dzieci. Wawa, przyprowadź dzieci” – i wypuszcza ją na ulicę. A sama daje ogłoszenie w gazecie. Wawa mądra: idzie do jakichś dzieci, a ponieważ jest ładna, to ją zatrzymują. A jak ktoś jej nie odprowadzi za parę dni, to sama wraca. Już dwa razy przyprowadziła dzieci, ale one odeszły. I nie powróciły już. – My będziemy do ciebie przychodzić! – zawołałam głośno, bo mnie coś w gardle zadrapało i bałam się, że powiem niewyraźnie. Marcin zapytał nieśmiało:

– I nie gniewacie się na mnie za to, że was oszukałem? Bo przecież Wawa wcale nie zginęła.

– Nie gniewamy się. Skądże! – zapewniliśmy Marcina. Poszliśmy do domu i wszystko powiedzieliśmy rodzicom. Odtąd przychodzimy do Marcina często. Niedawno Marcin miał imieniny. Spotkaliśmy u niego całą gromadę dzieci. (…) Było bardzo wesoło. Lekarz powiedział, że Marcin pójdzie do szkoły jeszcze przed Gwiazdką. (…)

• Po zaprezentowaniu opowiadania rodzic rozpoczyna rozmowę dotyczącą treści utworu. Przykładowe pytania: – Jak Wawa znalazła się u dzieci?

– Czyim psem była Wawa?

– Dlaczego Marcinek nie chodził do szkoły?

– Jak doszło do wypadku, w którym ucierpiał Marcinek?

 – Jak czuł się Marcinek?

– Czy uważasz, że w naszym świecie też są tak chore dzieci?

 – Co to znaczy być samotnym?

– Jeśli tak, to jak można im pomóc?

• „I ja mogę pomóc” – rozmowa o udzielaniu pomocy ludziom dotkniętym chorobą, dziecko rozumie konieczność opiekowania się chorymi i udzielania im pomocy. Rodzic prosi dziecko, aby opowiedziały, jak wygląda opieka nad chorymi, jak sami mogą pomagać.

• „Ile jest . . .?” – doskonalenie umiejętności liczenia (karta pracy).

 „Karty pracy” cz. 4, s. 7

• „Obrazek dla chorego kolegi” – praca plastyczna. Rodzic daje dziecku białe i kolorowe kartki oraz klej. Zadaniem dziecka jest wykonanie dowolnego obrazka z wydzieranych i naklejanych kawałeczków kolorowego papieru.

• „Znajdź drogę” – zabawa orientacyjno-porządkowa na powietrzu, doskonalenie umiejętności wskazywania kierunków, dziecko rozróżnia prawą i lewą rękę, określa kierunki w przestrzeni względem siebie i innych. Rodzic rysuje na podwórku ścieżki w różnych kierunkach. Dziecko ma oczy zawiązane chustką – jest „niewidomym”, a rodzic jest jego „przewodnikiem” . „Niewidomi” poruszają się tylko po ścieżkach. Zadaniem „przewodnika” jest przeprowadzić „niewidomego” przez labirynt ścieżek z jednego końca na drugi. Może podpowiadać: skręć w prawo, skręć w lewo, idź prosto itp. Po przejściu trasy następuje zamiana ról.

Język angielski: Spring- wprowadzenie słownictwa związanego z wiosną. Nauka piosenki "It's spring" [.docx, 201.88 kB]

Środa 14.04.2021

Temat zajęć: Bieg z przeszkodami „

• „Trudny wyścig” – zabawa ruchowa, rozwijanie szybkości i gibkości, dziecko zwinnie pokonuje przeszkody. Rodzic ustawia tor przeszkód. Zadaniem dziecka jest:

– przejście po skakance,

 – przeczołganie się pod dwoma krzesłami,

– toczenie piłki po podłodze,

 – przejście na czworakach,

– marsz z woreczkiem na głowie,

– skakanie obunóż po drodze o długości ok. 2 m.

• „Bieg z przeszkodami” – słuchanie opowiadania C . Janczarskiego, rozmowa o przygodach zajączka Szarka, próby wymyślenia własnego zakończenia opowiadania, poznanie znaczenia przysłowia „W zdrowym ciele zdrowy duch” .
  „Bieg z przeszkodami”
  Szarek był największym leniuchem i piecuchem w całym Zajączkowie. Gdy inni malcy już od rana bawili się na łączce za miastem – Szarek wylegiwał się pod puchową pierzyną. A jaki apetyt mieli rówieśnicy Szarka po zabawie! Drugie śniadanie znikało z talerzy, jakby je zmiatał wiatr. Mamusie uśmiechały się radośnie. Szarek zasiadał do stołu dopiero przed południem.

– Co, szpinak? – jęczał zajączek. – Nie cierpię szpinaku.

Mama załamywała łapki i podsuwała synkowi talerz z sałatą.

– Aż tyle? – krzywił się Szarek.

Skubnął parę listków i wstawał od stołu. Raz w zimie przyszli do Szarka koledzy, Kapustek i Sałatek.

– Chodź lepić bałwana – zaproponowali.

– Mogę zrobić bałwana w domu z pierzyny... Ziewnął Szarek, przewrócił się na drugi bok i usnął. Kiedy Kapustek i Sałatek byli już w sieni, podeszła do nich mamusia Szarka.

– Chciałabym – powiedziała – żeby mój Szarek był taki, jak inne zajączki. Żeby wstawał rano, bawił się i miał dobry apetyt, żeby był silny i zdrowy. Ale jak zmienić Szarka? Czy mogę liczyć na waszą pomoc?

Przyjaciele byli dumni z zaufania, jakim obdarzyła ich dorosła zajęczyca. Szastnęli nogami i zawołali chórem:

– Postaramy się, proszę pani! Następnego dnia o świcie Szarek obudził się, drżąc z zimna.

– Gdzie moja pierzyna?! – zawołał. Spojrzał w okno: pierzyna leży na śniegu. Wyskoczył na dwór, podbiegł do pierzyny, a pierzyna – w nogi! Gonił ją Szarek, ale nie miał siły. Zasapał się. Pierzyna uciekła. Wrócił Szarek do domu, słaniając się na nogach. Tego dnia wcześnie zjadł śniadanie. I, o dziwo – zamiast trzech listków sałaty zjadł trzy razy tyle. Wieczorem pierzyna leżała na swoim miejscu. A następnego ranka znowu uciekła i gonił ją leniwy zajączek. I tak już było odtąd co dnia: pierzyna uciekała z rana, a wieczorem wracała.

Przyszła wiosna. Szarek biegał coraz szybciej i dalej i coraz więcej zjadał potem listków sałaty i szpinaku. Aż wreszcie któregoś ranka Szarek dogonił uciekającą pierzynę. Wyleźli spod niej dwaj przyjaciele: Kapustek i Sałatek.

– Ach, to wy ściągaliście ze mnie pierzynę! To na waszych nogach uciekała przede mną co rano!

– Tak – przyznali się przyjaciele. – Ale nie gniewaj się na nas. Przeczytaj lepiej ten afisz. I Szarek przeczytał afisz:

OLIMPIADA W ZAJĄCZKOWIE

Jutro odbędzie się wielki bieg z przeszkodami o mistrzostwo Zajączkowa.

Wezmą w nim udział wszyscy najlepsi biegacze.

Następnego dnia Szarek obudził się wcześnie.

– Pierzyna nie uciekła... – zdziwił się. I wtedy przypomniał sobie to, co było napisane na afiszu. „Pójdę zobaczyć ten bieg” – pomyślał. Zawodnicy stali już na starcie. Huknął strzał – rozpoczął się bieg. Ale co to? Wraz z innymi zawodnikami biegnie Szarek. I to jak jeszcze! Przebiera szybko nogami. Już jest w środku grupy zawodników... Już jest na czele... ( . . .)

Po przeczytaniu opowiadania rodzic rozpoczyna rozmowę o przygodach zająca Szarka. Przykładowe pytania:

– Kim był Szarek?

– Co było ulubionym zajęciem zajączka?

– Kto pomógł Szarkowi zmienić jego przyzwyczajenia?

– Co robili Kapustek i Sałatek każdego ranka?

– Jakie ważne wydarzenie miało miejsce w Zajączkowie?

– Jak mogłoby się zakończyć opowiadanie?

– Dlaczego jest tak ważne, abyśmy uprawiali jakiś sport?

– Co oznaczają słowa: W zdrowym ciele zdrowy duch?

Po zadaniu ostatniego pytania dziecko wymienia znane mu sposoby dbania o zdrowie (ćwiczenia gimnastyczne, zabawy na świeżym powietrzu, spożywanie świeżych warzyw i owoców, prawidłowe ubieranie się) .

Rodzic wspólnie z dzieckiem wyjaśnia znaczenie przysłów: W zdrowym ciele zdrowy duch i Sport to zdrowie.

• „Zgodna rywalizacja” – wykonanie zadania na karcie pracy, dziecko zna zasady zgodnej rywalizacji.

„Karty pracy” cz. 4, s. 6, kredki

• „Ruch to zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne na świeżym powietrzu .

1. Bieg truchtem . W trakcie biegu dziecko wykonuje: krążenie prawą ręką, lewą ręką, obiema rękami do przodu, a następnie do tyłu, przysiad i wyskok, wysokie unoszenie kolan, uderzenia piętami o pośladki.

2 . Wysokie podskoki z szerokimi wymachami rąk.

3 . Dziecko wykonuje skręt tułowia.

4 . Dziecko staje w lekkim rozkroku, wykonuje skłon . Prostując się, unosi ręce i nad głową klaszcze.

5 . Dziecko odbija balon tylko prawą lub lewą ręką, prawym lub lewym kolanem.

• „Głoskuję i zgaduję” – zabawa usprawniająca działanie słuchu fonemowego. Rodzic przygotowuje ilustracje przedstawiające trzy-, cztero- i pięciogłoskowe słowa i rozkłada je na dywanie, ale tak, aby dziecko nie widziało, co jest na nich narysowane(można wykorzystać np. karty memory). Następnie dziecko losuje jeden obrazek i głoskuje jego nazwę . Jeśli dzieci mają trudności z głoskowaniem, mogą dzielić słowa na sylaby.

Zajęcia dodatkowe rozwijające zainteresowania dzieci: „Origami – papierowe zabawy” – „Piesek” - instrukcja wykonania. [.pdf, 894.15 kB]

Miłej zabawy!!!

Wtorek 13.04.2021

Temat zajęć: „Lekarz ci pomoże”

• „Prowadzę chorego kolegę” – zabawa orientacyjna, doskonalenie umiejętności wskazywania kierunków w odniesieniu do siebie i do drugiej osoby . Dziecko z rodzicem ustala, które z nich będzie „chore”, a które – „zdrowe” . Następnie „zdrowe” dziecko idzie tuż za „chorym” i mówi mu, w jakim kierunku ma się ono udać . Po kilku minutach następuje zamiana ról.

• Rozwijanie i zwijanie bandaża – doskonalenie motoryki, dziecko rozwija sprawność dłoni. Dziecko otrzymuje zwinięty bandaż . Rozwija go i jak najdokładniej próbuje zwinąć z powrotem, aby wyglądał tak, jak przed rozwinięciem.

• „Poznajemy litery – litera g – zapoznanie z obrazem graficznym litery g, dziecko poznaje głoskę g, doskonali percepcję słuchową, wysłuchuje głoskę g w słowach.

 Rodzic podaje wyrazy wprowadzające: gitara, gazeta, góra. Wspólnie z dzieckiem dzieli wyrazy na sylaby, głoskuje akcentując głoskę g. Rozdaje dziecku gazety, dziecko skręca z nich paski i formuje z nich literę G. Litery przyklejają do kartek klejem. Rodzic podaje dowolne wyrazy rozpoczynające się głoską g, a  dziecko robi tyle kroków, ile jest głosek w podanym słowie. Przykładowe wyrazy: groch, gazela, Guliwer, garnek, galareta, grad, górka, guma, gra, gawron, grosz. Następnie dziecko wykonuje zadania w kartach pracy

„Karty pracy” cz. 4, s. 4–5, Nowa Era

• Rozwiązywanie i układanie własnych zagadek dotyczących pracy lekarzy. Dziecko poszerza wiedzę, rozwiązując zagadki. Przykładowe zagadki:
  Jak nazywa się ten pan, który uszy bada nam? (laryngolog)
  Kiedy zęby bardzo bolą, wyleczy je... (stomatolog)
  Biało-czarny czepek ma, gdy potrzeba – zastrzyk da. (pielęgniarka)
  Gdy się bardzo słabo czujesz, zmierzysz nim temperaturę. (termometr)

• „U lekarza” – nauka piosenki. Po wysłuchaniu nagrania piosenki dziecko wymienia słowa związane z leczeniem, np . pan doktor, gabinet lekarski, badania, zarazki, recepta, apteka . Następnie uczy się słów utworu, powtarzając fragmenty piosenki. Gdy dobrze opanują tekst, próbuje śpiewać piosenkę.

CD Piosenki – „U lekarza”(CD 2 nr 21)

• „Zdrowy jak ryba” – praca plastyczna w grupach, malowanie farbami za pomocą kawałków gąbki. Rodzic na dużym arkuszu papieru pomaga odrysować dziecka kontur. Następnie za pomocą kawałków gąbki maluje narysowaną postać farbami, starając się nadać jej wygląd zdrowej, radosnej osoby.

• „Gabinet lekarski” – zabawa tematyczna z wykorzystaniem rekwizytów. Dziecko wciela się w role osób znajdujących się w przychodni: pacjentów, ich mam, ojców, lekarzy, pielęgniarek. Do zabawy wykorzystują narzędzia lekarskie przygotowane poprzedniego dnia i zabawki (misie, lalki).

• Zabawy ruchowe na powietrzu, placu zabaw lub spacer do parku.
  
  Język angielski: Spring- wprowadzenie słownictwa związanego z wiosną. Nauka piosenki "It's spring" [.docx, 98.27 kB]

 Życzymy miłej zabawy!!!

Poniedziałek 12.04.2021.

Temat zajęć: „W przychodni lekarskiej”

• „Chore zęby (oczy, uszy) leczy…” – kończenie zdań, odwołanie się do wiedzy i doświadczeń dzieci.

Podczas rozmowy dziecko dzieli się swoimi doświadczeniami zdobytymi podczas wizyt u lekarza pediatry i wiedzą na temat różnych specjalności lekarskich. Następnie kończy zdanie, które jako pierwszy wypowiada rodzic:

„Dzisiaj boli mnie głowa”. Dziecko powtarza to i dodaje swoje zakończenie. Jeśli jedno mówi: „Dzisiaj boli mnie głowa i ręka”, to następne powinno powiedzieć: „Dzisiaj boli mnie głowa, ręka i ucho”. W celu urozmaicenia zabawy można kończyć zdanie, pokazując „obolałą” część ciała.

• „Nic strasznego” – wysłuchanie opowiadania z „Książki”, rozmowa kierowana, dziecko bierze aktywny udział w rozmowie dotyczącej treści opowiadania.

Po przeczytaniu opowiadania rodzic zadaje pytania:

- Dlaczego Kajtek poszedł z Gabrysią do lekarza?

 – Kiedy chodzimy do lekarza?

 – Jak wygląda gabinet lekarski? Co w nim się znajduje

- Jak należy się zachowywać u lekarza

Książka” s. 86–87, Nowa Era [.pdf, 1.35 MB]

• „Superpamięć” – zabawa doskonaląca pamięć wzrokową, dziecko odnajduje identyczne obrazki i łączy je w pary, wykonanie zadania na kartach pracy.

Zabawa polega na odnajdywaniu identycznych obrazków i łączeniu ich w pary (gra w memory dostępna w domu). Rodzic rozkłada karty z rysunkami przedstawiającymi różne przedmioty. Początkowo dziecko ogląda karty i szuka dwóch takich samych obrazków. Kiedy już oswoi się z obrazkami, rodzic tasuje karty i rozkłada je tak, aby ilustracje były niewidoczne. Dziecko po kolei odsłania po dwie karty. Jeśli odkryje parę, zabiera ją i może odsłonić kolejne dwie karty. W przeciwnym razie zasłania znów karty, a rodzic odkrywa dwie inne w poszukiwaniu pary. Wygrywa ten, kto zbierze najwięcej par obrazków. Po zabawie dziecko wykonuje zadania na karcie pracy – spośród zgromadzonych przedmiotów wyszukują i kolorują te, które są potrzebne lekarzom w ich pracy.

„Karty pracy” cz. 4, s. 3, kredki

• „Przychodzi chory do lekarza” – zabawa tematyczna, organizowanie kącika lekarskiego, dziecko konstruuje przedmioty, które mogą być wykorzystane w zabawach.

Dziecko wspólnie z rodzicem organizują kącik lekarski w pokoju. Konstruują słuchawki lekarskie, gromadzą różne przedmioty kojarzące się z pracą lekarza: opakowania po lekarstwach, termometr, strzykawki, bandaże. Dziecko, odwołując się do własnych doświadczeń, bawi przydzielając sobie role: lekarza, pacjenta, pielęgniarki. Na koniec  dziecko otrzymuje bandaż i z pomocą rodzica uczy się bandażowania ręki kolegi lub koleżanki.

• „Kręgle” – zabawa ruchowa na powietrzu, rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej, dziecko trafia piłką do celu. „

Dziecko przygotowują kręgle – ozdabia rolki po papierowych ręcznikach kuchennych, oklejając je kolorowym papierem. Rodzic stawia kręgle w kilku rzędach przy ścianie. Zawodnicy ustawiają się przy przeciwległej ścianie i toczą piłkę, starając się trafić w kręgle. Po każdym przetoczeniu piłki dziecko liczy, ile kręgli upadło. „Kręglarz” może utrudnić sobie nieco grę: odwrócony plecami do kręgli, pochyla się i przetacza piłkę między nogami.

Zajęcia dodatkowe: „W świecie emocji” – projekt edukacyjny z obszaru emocjonalno-społecznego

Temat zajęć: „Poznajemy nasze emocje”.

Cele:  Dziecko

• potrafi nazwać emocje na podstawie wyrazu twarzy, oczu, ułożenia ust,
• identyfikuje, nazywa i rozumie swoje emocje i innych,
• dostrzega, że podobne sytuacje mogą wywołać różne uczucia u ludzi,
• potrafi kontrolować swoje emocje.

1. „Nazywamy uczucia” - dziecko siada (w zabawie może uczestniczyć rodzeństwo), a rodzic pokazuje ilustracje przedstawiające cztery stany emocjonalne: radość (zadowolenie), smutek, złość, strach. Zadaniem dzieci jest próba nazwania określonych stanów emocjonalnych.

Ilustracje stanów emocji [.pdf, 565.07 kB]

2. „Zabawa w czarodzieja” – uczestnicy zabawy pokazują, że są smutni. Demonstruje to odpowiednia mina. Jedna z osób „czarodziej” wychodzi na środek i za pomocą mimiki, gestu ma za zadanie rozbawić smutny krąg. Gdy „czarodziejowi” zadanie się uda, wszyscy z radością biją brawo. Zabawę można powtórzyć.

3. „Krąg uczuć”

Wszyscy siedzą razem, jedna osoba wchodzi do środka i pokazuje mimicznie jakieś uczucie, np. złość, radość. Wyolbrzymia to uczucie i prezentuje wszystkim. Następnie wskazuje na kogoś z kręgu. Osoba ta wchodzi do środka koła i prezentuje uczucie przeciwne do pokazywanego przed chwilą, potem prezentuje jakieś inne i wskazuje na kolejną osobę, która będzie powtarzała cały cykl (prezentuje uczucie przeciwne do widzianego ostatnio i pokazuje swoje). Zabawa powtarza się, aż wszyscy wezmą w niej udział.

4. Wyrażanie uczuć oraz swojego nastroju za pomocą rysunków (serduszka i kółka - twarze).

Dziecko otrzymuje duże serduszko z naklejonym w górnym rogu kółkiem - twarzą. Zadaniem dziecka jest przedstawienie na „twarzy” swojego nastroju (wykorzystanie kredek, pasteli) oraz narysowanie w serduszku tych, których kochają i ich podpisanie (w zależności od indywidualnych możliwości).

Życzę miłej zabawy!!!