Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 9 w Tomaszowie Mazowieckim
Przedszkole nr 5

Piątek 09.04.2021.

Temat zajęć: Na podwórku „

• „Nasze zagadki” – rozwiązywanie zagadek słownych o zwierzętach żyjących w wiejskiej zagrodzie.

Rodzic czyta dziecku zagadki i prosi o ich rozwiązanie.

 Kwiku! Kwiku! Żyję w chlewiku,

z koryta jadam, z nikim nie gadam. (świnia)

Komu wygodniej chodzić po drogach,

gdy cztery podkowy ma na nogach? (koń)

Jestem duża, ciemna, białe łaty mam.

Sianem mnie nakarmisz, zdrowe mleko dam. (krowa)

Dzięki niej na zimę masz czapkę i szalik.

Gdy w góry pojedziesz, ujrzysz ją na hali. (owca)

 Jestem biała, szara, ruda albo czarna.

Niosę smaczne jaja, lubię dziobać ziarna. (kura)

Grzebień dumnie nosi, lecz go nie używa.

Skoro dzień nadchodzi, ludzi ze snu zrywa. (kogut)

• „Co słychać na wsi” – wysłuchanie wiersza W. Chotomskiej.

Co słychać?  – Zależy – gdzie.

 Na łące słychać: – Kle-kle!

Na stawie: – Kwa-kwa!

 Na polu: – Kraaa!

Przed kurnikiem:  – Kukuryku!

– Ko-ko-ko-ko-ko! – w kurniku.

Koło budy słychać – Hau!

A na progu – Miau…

A co słychać w domu, nie powiem nikomu!

Rodzic dwukrotnie czyta wiersz. Podczas drugiego czytania dziecko powtarza za nim głosy zwierząt.

• „Skąd to mamy?” – rozmowa o użyteczności zwierząt hodowlanych; dziecko wie, jakie korzyści płyną z hodowli zwierząt, doskonali umiejętność prawidłowego budowania zdań. Rodzic wymienia po kolei zwierzęta: kurę, jaja, pierze, mięso z kury, owcę, wełnę, krowę, mleko, ser, masło, świnię, kiełbasę, słoninę, szynkę, a dziecko mówi, co zyskujemy dzięki hodowli danego zwierzęcia (np. kura – pierze, jaja, mięso).

• „Skąd się bierze nabiał” – dostrzeganie użyteczności zwierząt hodowlanych.

Rodzic prezentuje zgromadzone produkty mleczne (np. mleko, śmietana, jogurt naturalny, kefir, twarożek, maso, ser żółty, ser topiony). Jeśli byłby kłopot z produktami, na potrzeby zajęć mogą być wykorzystane opakowania po produktach mlecznych. Rodzic zwraca uwagę na różnorodność konsystencji: płynne, półpłynne, stałe, miękkie, twarde. Zachęca do porównywania zapachów i barw produktów mlecznych, skosztowania produktów, nazywania własnymi słowami odczuć zmysłowych. Zwraca uwagę na podobieństwa i różnice. Dziecko grupuje przedmioty według smaku, konsystencji, barwy, zapachu itp. Na zakończenie dziecko wykonuje zadanie na karcie pracy.

 „Karty pracy” cz. 3, s. 59, kredki

• „Moje ulubione wiejskie zwierzątko” – malowanie farbami plakatowymi; dziecko doskonali umiejętność malowania farbami, zachowuje porządek w miejscu, w którym pracuje.

 Na stolikach powinny być przygotowane farby plakatowe i woda. Dzieci siadają przy stolikach i każde maluje swoje ulubione zwierzątko. Rodzic zwraca uwagę, aby dziecko starało się zapełnić całą powierzchnię kartki.

• „Pieski w budzie” – zabawa ruchowa z elementami czworakowania na powietrzu; dziecko ćwiczy sprawność ruchową.

W zabawie dziecko będzie „pieskiem”. Poduszki oznaczają budy. „Piesek” wychodzi na spacer – dziecko chodzi na czworakach w różnych kierunkach. Na hasło: Pieski do domu! wraca do „budy” – przybiega do swojej poduszki. Następnie „piesek” prosi o jedzenie (siada na tylnych łapkach i macha przednimi łapkami) – dziecko siada skrzyżnie na podłodze i naśladuje ruchy psa, macha rękami z góry na dół. Zabawę powtarza się kilka razy.

• Zajęcia dodatkowe: dziecko rozwija elastyczność i precyzje ruchów dłoni i palców poprzez naśladowanie gry na pianinie, flecie, odgłosów deszczu, pisania na maszynie, strząsania wody.

Życzę miłej zabawy!!!!!!

Czwartek 08.04.2021

Temat zajęć:  „Dwaj przyjaciele”

• „Na wsi u babuni” – utrwalenie piosenki. Własna interpretacja ruchowa dziecka.

Dziecko słucha utworu i śpiewa wraz z nagraniem.

CD Piosenki... – „Na wsi u babuni” (CD 2 nr 23–24) Nowa Era

• „Dwaj przyjaciele” – wysłuchanie opowiadania H. Bechlerowej; dziecko doskonali umiejętność wypowiadania się,

Rodzic pyta: Czy wiecie, kto to jest przyjaciel?. Wspólnie z dzieckiem zastanawia się, kogo można nazwać przyjacielem. Następnie czyta opowiadanie.

„Dwaj przyjaciele”

Kaczorek Kwak bardzo chciał mieć przyjaciela.

– A jaki ma być ten twój przyjaciel? – pyta ciekawie kogucik Filon.

– Wierny. To musi być najwierniejszy przyjaciel.

– Nie wiem, co to znaczy „wierny”, wytłumacz mi – prosi Filon.

 – Wierny, to znaczy, że jak mnie napadnie wilk, to przyjaciel mnie obroni.

– A jeżeli jego napadnie wilk albo inny zwierz?

– To ja go wtedy obronię.

Kogucik zamyślił się.

– To ja będę twoim przyjacielem, chcesz?

– Chcę. I nie opuścisz mnie nigdy?

– Nigdy! A jeżeli znajdę smacznego robaczka w wodzie, to ci dam.

 – A ja, gdy znajdę ziarenko w ziemi lepsze od innych, to na pewno będzie dla ciebie.

Wzięli się pod skrzydła i wszędzie chodzili razem. Cokolwiek kogucik powiedział, kaczorek mu zaraz przytakiwał:

– Tak, tak, tak!

 – Nigdy się nie rozłączymy? – pytał Filon.

– Nigdy! – odpowiadał kaczorek.

– Nigdy! – powtarzał kogucik.

Jednego ranka, trzymając się pod skrzydełko, opowiadali sobie różne ciekawe historie.

A tu wyrwał się z budy Fik. Zaszczekał, zawarczał i goni przyjaciół, aż biało na drodze od kurzu! Pędził ich drogą, pędził łąką, aż nad staw.

Kwak pierwszy zobaczył wodę.

 – Ratujmy się! – krzyknął i chlup! do wody.

A kogucik? Kogucik pływać nie umiał. Dopadł go Fik, potarmosił mu skrzydła, nastraszył szczekaniem i wrócił do budy.

Kwak już wyszedł z wody i otrzepywał pióra.

– Ach, kaczorku kochany, przed wilkiem miałeś mnie bronić – skarżył się kogucik.

 Zawstydził się Kwak.

– Tak, tchórz jestem. Ale bo też ten Fik szalał tak, że zupełnie głowę straciłem! Ale na drugi raz będzie inaczej.

Na drugi raz Fik wyglądał z budy, patrzył na kury i kaczki i mruczał zły:

– Kwacze to, gdacze, rozumu za grosz nie ma! Przepędzę!

A właśnie Kwak i Filon przechadzali się znowu w wielkiej przyjaźni. Puścił się za nimi Fik. Kurz się wzbił do góry, frunęło wysoko kogucie pióro, kaczorek trzepotał skrzydłami i uciekał.

 Ale na krótkich kaczych nóżkach niedaleko uciekł.

Kogucik dopadł płotu.

– Ratujmy się! – krzyknął i już był na płocie.

Z płotu skoczył na dach szopy. Tu Fik go nie doścignie.

A kaczorek? Kaczorek nie umiał fruwać na płot. Zapędził go Fik aż w pokrzywy, nastraszył i wrócił zziajany do budy. Kogucik sfrunął z dachu.

 Kaczorek pokiwał głową.

– Przed wilkiem miałeś mnie ratować, a tymczasem...

– Ach, bo ten Fik takie szalone psisko! Tyle hałasu narobił, że straciłem głowę. Ale na drugi raz...

 Na drugi raz może Kwak nie ucieknie do wody, może kogucik nie frunie na dach.

 Po przeczytaniu tekstu Rodzic prowadzi rozmowę z dzieckiem, zadając pytania, np.:

– Jaki miał być przyjaciel kaczorka Kwaka?

– Kto chciał być przyjacielem kaczorka?

– Co sobie obiecali kaczorek i kogucik?

 – Co się wydarzyło pewnego ranka?

– Jak zachował się Kwak?

– Jak postąpił Filon, gdy Fik po raz drugi zaatakował jego i Kwaka?

 – Czy Kwaka i Filona uważacie za prawdziwych przyjaciół?

– Kogo można nazwać prawdziwym przyjacielem?

• „Kogo można nazwać przyjacielem?” – rozmowa na temat przyjaźni. Rodzic pyta dziecko, czy zna znaczenie przysłowia Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie. Prosi, aby jeszcze raz wyjaśniło, co znaczy słowo przyjaciel.

• „Miska dla przyjaciela” – przeliczanie i dorysowywanie elementów; dziecko ćwiczy przeliczanie.

 Dziecko wykonuje zadanie na karcie pracy.

 „Karty pracy” cz. 3 s. 58, kredki

• Zabawy słowne – tworzenie zdrobnień i zgrubień od podanych nazw zwierząt. Rodzic wymienia po kolei imiona członków rodziny, tworząc zdrobnienia (np. Kasia, Kasieńka) i zgrubienia (np. Kaśka). Pyta dzieci, czym różniły się te imiona i czy wolą zdrobnienia czy zgrubienia swoich imion. Prosi, aby dzieci podały zdrobnienia i zgrubienia nazw zwierząt z opowiadania.

Zabawy ruchowe na powietrzu; dziecko aktywnie uczestniczy w zabawie ruchowej.

Życzę miłej zabawy!!!!!!

Środa 07.04.2021.

Temat zajęć: Kacza mama „

• „Niesforne baranki” – zabawa ruchowa, toczenie piłki w parach; dziecko rozwija sprawność ruchową podczas zabawy z przyborami. Dziecko – „baranki” w parze z Rodzicem/rodzeństwem ustawiają się przodem do siebie w odległości 2 m. Dziecko stoi w rozkroku, partner z piłką w dłoniach wykonuje skłon i toczy piłkę po podłodze w stronę dziecka, starając się wcelować w jego nogi. Piłkę przejmuje dziecko i toczy ją w ten sam sposób w stronę przeciwną, do drugiego „baranka”. Zabawę powtarzamy.

• „Jak rozmawiają wiejskie zwierzęta?” – wysłuchanie zagadek z „Książki”, odgadywanie nazw zwierząt i wskazywanie ich na ilustracji; dziecko rozwiązuje zagadki o zwierzętach.

Rodzic czyta polecenia:

– Słuchaj uważnie wierszyków, bo są to zagadki.

– Zastanów się i powiedz, jakie zwierzęta są w nich przedstawione.

- Patrz na zdjęcia i sprawdzaj, czy się nie pomyliłeś.

„Książka” s. 84–85, Nowa Era 

• „Poznajemy litery – litera z” – poznanie zapisu graficznego głoski z; dziecko ćwiczy analizę i syntezę słuchową, wysłuchuje głoskę z w słowach.

Rodzic podaje wyrazy wprowadzające: zamek, zebra, zapałka. Wspólnie z dzieckiem dzieli wyrazy na sylaby i głoskuje, akcentując głoskę z. Rodzic  pokazuje dzieciom różne zegary. Dzieci wskazują zegary najmniejsze i największe. Wspólnie ustalają, że cechą zegarów jest to, że rytmicznie tykają. Dziecko rytmicznie poruszają się po pokoju, a Rodzic wypowiada wyrazy. Jeśli podany wyraz zawiera głoskę z, dziecko się zatrzymuje i dzieli słowo na sylaby, klaszcząc, np.: zabawa, zabytki, zadanie, zając, zamek, zapasy, zatoka, arbuzy, bluza, język, lizak, magazyn, pazury. Następnie dziecko wykonuje zadania. „Karty pracy” cz. 3, s. 56–57

• „Na wsi u babuni” – nauka piosenki; dziecko ćwiczy pamięć, rozwija rytmiczność.

Dziecko słucha uważnie całej piosenki. Uczy się melodii i słów każdej zwrotki, powtarzając  krótkie fragmenty. Aby dzieci dobrze opanowały melodię i słowa piosenki, powinny śpiewać wraz z nagraniem. Kiedy już nauczą się całego utworu, warto dołączyć do śpiewu ruch – naśladowanie zachowania każdego ptaka występującego w piosence.

CD Piosenki... – „Na wsi u babuni” (CD 2 nr 23–24)

• „Kacza mama i jej dzieci” – praca plastyczno-konstrukcyjna; dziecko rozwija twórczą wyobraźnię.

Dziecko przygotowuje małe pudełko, sylwety kaczek, kredki, flamastry, modelinę/plastelinę, piórka, klej. Rodzic informuje, co będą robić z przygotowanych materiałów i dokładnie opisuje sposób wykonania pracy: Ozdabiamy pudełko. Następnie lepimy z modeliny/plasteliny kaczuszki i przyklejamy im piórka. Gotowe figurki kaczuszek wkładamy do ozdobionego pudełka. Po uważnym wysłuchaniu instrukcji dzieci przystępują do wykonania zadania.

• „Koniki” – zabawa ruchowa na powietrzu; dziecko bierze aktywny udział w zabawach ruchowych. Rodzic wyznacza miejsce na stajnię (mogą być dwie stajnie). Na dany znak „koniki” – dziecko wybiega ze stajni. Biega kłusem – szybko na palcach. Idzie stępa – powoli z wysokim podnoszeniem kolan, galopem – z odbijaniem się kolejno na jednej i drugiej nodze, cichutko – po piaszczystej drodze, głośno – po drewnianym moście. Na dany sygnał wracają do stajni.

• Zajęcia dodatkowe rozwijające zainteresowania dziecka - „Origami – papierowe zabawy” – „Kogucik”; rozwijanie zdolności poznawczych i manualnych prowadzących do rozbudzenia zainteresowań sztuką orgiami.

„Papierowe zabawy” Nowa Era, instrukcja wykonania.

Życzę miłej zabawy!!!!!!

Krąg tematyczny: Na wsi zawsze jest wesoło, tyle pól i zwierząt wkoło

Wtorek 06.04.2021.

Temat zajęć:  Pojadę na wieś.

• „Na wsi u babuni” – zabawa muzyczno-ortofoniczna przy piosence, naśladowanie głosów zwierząt; dziecko usprawnia narządy mowy.

Dziecko słucha piosenki „Na wsi u babuni” i w odpowiednich momentach naśladuje głosy ptactwa domowego: kwa-kwa, ku-ku-ry-ku, gę-gę-gę-gę, ko-ko-ko-ko, gul-gul-gul oraz przedstawia ruchem zachowanie zwierząt wymienionych w kolejnych zwrotkach.

CD Piosenki... – „Na wsi u babuni”, Nowa Era 

• „Pieski w budzie” – zabawa ruchowa z elementami czworakowania; dziecko ćwiczy sprawność ruchową.

W zabawie dziecko będzie „pieskiem”. Poduszki oznaczają budy. „Piesek” wychodzi na spacer – dziecko chodzi na czworakach w różnych kierunkach. Na hasło: Pieski do domu! wraca do „budy” – przybiega do swojej poduszki. Następnie „piesek” prosi o jedzenie (siada na tylnych łapkach i macha przednimi łapkami) – dziecko siada skrzyżnie na podłodze i naśladuje ruchy psa, macha rękami z góry na dół. Zabawę powtarza się kilka razy.

• „Na wsi” – wysłuchanie opowiadania z „Książki”, rozmowa kierowana; dziecko poszerza wiedzę o wsi i o zwierzętach żyjących w gospodarstwach wiejskich.

Dziecko siedzi wygodnie. Rodzic pyta: Czy byliście kiedyś na wsi? Jakie zwierzęta tam widzieliście?. Dziecko wymienia znane mu zwierzęta hodowane w gospodarstwach wiejskich. Rodzic prosi, aby uważnie posłuchało opowiadania o wyprawie Kajtka i Jagódki.

Po przeczytaniu tekstu zadaje pytania:

– Z kim oprócz Jagódki Kajtek pojechał na wieś?

– Jakie zwierzęta Kajtek widział na wsi?

– Gdzie mieszkały te zwierzęta?

– Jakie maszyny rolnicze znajdowały się w jednym z pomieszczeń gospodarczych?

Po rozmowie dziecko ogląda ilustracje, wskazuje zwierzęta i naśladuje ich głosy.

„Książka” s. 82–83,Nowa Era 

• „Czym różni się miasto od wsi?” – burza mózgów, dziecko dzieli się spostrzeżeniami, wiedzą.

Rodzic pyta: Jak sądzisz, czym różni się miasto od wsi?. Dziecko wymienia różnice na podstawie własnych spostrzeżeń i doświadczeń.

• „Dźwiękowe echo” – ćwiczenie percepcji słuchowej; dziecko wskazuje wyrazy, które się rymują; rozpoznaje słowa rozpoczynające się głoską „k”.

Rodzic wypowiada słowa, a dziecko – jak echo – powtarza. Rodzic podwyższa trudność i prosi dziecko, żeby nie powtarzało tych samych słów co on, ale żeby odpowiadało rymującymi się wyrazami. W razie trudności podpowiada przykłady rymów.

Zadanie na karcie pracy: „Karty pracy” cz. 3, s. 55, kredki

• Ćwiczenia gimnastyczne z piłkami; dziecko ćwiczy z przyborem, rozwija sprawność fizyczną. Dziecko może ćwiczyć z rodzicem lub rodzeństwem. Ćwiczenia można wykonywać na powietrzu.

1. Toczenie piłki do partnera

Jedno dziecko leży na brzuchu, trzymając piłkę w dłoniach przed głową. Drugie/Rodzic siedzi na piętach przodem do niego w odległości około 2 m. Dziecko unosi łokcie nad podłogę i odpycha piłkę tak, aby potoczyła się do partnera. 

2. Rzut piłki do partnera

Dziecko leży na brzuchu, trzymając piłkę w dłoniach przed głową. Drugie/Rodzic siedzi przodem do niego w odległości 1,5 m. Dziecko leżące przenosi piłkę nad kark i, unosząc łokcie nad podłogę, rzuca ją do partnera.

3. Podania piłki bokiem

 Dwoje dzieci/dziecko – Rodzic siada z nogami wyprostowanymi w rozkroku tyłem do siebie w odległości około 0,5 m. Jedno trzyma w dłoniach piłkę. Oboje jednocześnie wykonują skręt tułowia (jedno w prawo, drugie w lewo i na odwrót) z przekazaniem piłki partnerowi.

4. Podania piłki do siebie

Dzieci/dziecko - Rodzic stoją naprzeciwko siebie i rzucają do siebie piłkę.

5. Rzuć w górę i złap piłkę

 Dziecko stoi lub siedzi z piłką w dłoniach. Rzuca piłkę w górę i stara się ją złapać w dłonie.

6. Toczenie piłki wokół siebie

Dziecko siedzi z nogami wyprostowanymi i złączonymi.  Trzyma dłońmi leżącą na podłodze przy biodrach piłkę, toczy piłkę po podłodze wokół bioder i wyprostowanych nóg. Po wykonaniu trzech okrążeń piłki w jedną stronę należy wykonać następne trzy okrążenia w stronę przeciwną.

Zajęcia dodatkowe: Program Czyściochowi powietrze

Temat zajęć: Kto śpiewa w wannie?

„Rudka śpiewa w wannie”

Rudka uwielbia bawić się w wannie, chwyta wtedy za słuchawkę prysznicową i śpiewa do niej, jak do mikrofonu. Musicie wiedzieć, że Rudka marzy o karierze piosenkarki. Gdy śpiewa, czas jakby się zatrzymuje. Tak było i dziś. Tylko zimna woda uświadomiła lisiczce, że kąpiel powinna skończyć się już dawno, dawno temu.

— Brrr! — Rudka trzęsła się z zimna. Chwyciła duży kąpielowy ręcznik i owinęła się nim starannie. Nie widziała, że jej występowi przysłuchiwali się z Pociak Smrodziak i Gąbucha Spryciucha... Pociak nie był zbyt sympatycznym typem, ale wyjątkowo cieszył się z dzisiejszej zabawy lisiczki, która zapomniała się umyć. Pociak mycia nie znosi, bo jego domem są spocone i brudne zakamarki. Na szczęście w łazience była też sympatyczna, różowa Gąbucha Spryciucha, która uważnie obserwowała poczynania Pociaka Smrodziaka. Pociak zbliżał się do lisiczki i szeptał do siebie z zadowoleniem:

— Lubię te śpiewanki — namaczanki, hihi. Coś czuję, że długo i wygodnie sobie tu pożyję... Rudce zajętej trenowaniem min przed lustrem, wydawało się, że się przesłyszała:

— Muszę lepiej wycierać uszy... — lisiczka przetarła ręcznikiem ucho.

— Nic Ci się nie przesłyszało — odezwała się wreszcie Gąbucha Spryciucha, którą Rudka namierzyła sprawnie palcem.

— Zapomniałam, że tu jesteś! A gdzie ten drugi? Słyszałam jeszcze jeden głos. — Zapytała lisiczka.

— Złapiemy go pod prysznicem! — zawoła różowa gąbka.

— Śpiewanki namaczanki — powiedział zaczepnie Pociak, i nim skończył, pożałował. Rudka wraz ze Spryciuchą spojrzały na siebie porozumiewawczo. Lisiczka sięgnęła po żel pod prysznic, który nadał rozpędu różowej gąbce. Pociak nie miał szans. Próbował uciec, chowając się po różnych zakamarkach na ciele lisiczki, lecz Gąbucha potrafiła odnaleźć wszystkie jego kryjówki, wołając radośnie:

— Tam gdzie straż pełni Gąbucha Spryciucha, nie znajdziesz miejsca Smrodziaku! I tak szczęśliwa, pachnąca i czysta już Rudka, wycierała się ręcznikiem i nuciła:

— Obrońca czystości, Obrońca czystości — nana.

Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat kąpieli i mycia ciała, które mogą być fajną zabawą, ale należy pamiętać o najważniejszym – dokładnym umyciu się. Rodzic zadaje pytania dotyczące treści zawartych w opowiadaniu oraz w animacji "Rudki sposób na Pociaka", np.

1. Jaki błąd popełniła Rudka podczas kąpieli?
2. Gdzie najchętniej ukrywają się Pociaki Smrodziaki?
3. Co by się stało, gdyby Gąbucha nie pomogła Rudce?
4. Co oprócz Gąbuchy było potrzebne do mycia?

Stworzenie i ozdobienie wanny. Rodzic rozcina pudełko po mleku lub soku, wzdłuż jego dłuższej ścianki - na dwie podobne części.  Dziecko otrzymuje części i ozdabia pudełko "wannę" z zewnątrz, naklejając na nie wycięte z kolorowego papieru kawałki, różnobarwne kształtne mozaiki.

Przeprowadzając zajęcia można pokazać dziecku przygody Czyściochów w wersji animowanej, które w łatwy i przyjemny sposób pozwolą na utrwalenie zdobytej wiedzy: https://www.youtube.com/playlist?list=PLuGc8wJ7ygSV1hRi4sTuuSTNSgtbGxXCN

Życzę miłej zabawy!!!!!!