Zdalne nauczanie 27 - 30.04.2020
Dziecko ma „Prawo do tożsamości i identyczności (prawo do nazwiska, imienia, obywatelstwa, wiedzy o własnym pochodzeniu)
Wychowanie w miłości do Ojczyzny, kultywowaniu polskich tradycji i szacunku jest elementem nauki już na etapie edukacji przedszkolnej. Postawy, które ukształtujemy w dzieciach w tym wieku towarzyszą im praktycznie przez całe życie. Absolwent przedszkola wg podstawy programowej: „wymienia nazwę swojego kraju i jego stolicy, rozpoznaje symbole narodowe (godło, flaga, hymn), nazywa wybrane symbole związane z regionami Polski ukryte w podaniach, przysłowiach, legendach, bajkach, np. o smoku wawelskim, orientuje się, że Polska jest jednym z krajów Unii Europejskiej”.
Zapraszam dzieci do obejrzenia filmów o symbolach narodowych, nauki wiersza „Kto ty jesteś?” W. Bełzy i wysłuchania piosenki „Jestem Polakiem”.
Polskie Symbole Narodowe - Polak Mały:
Kto ty jesteś? - Film edukacyjny dla dzieci - Lulek.tv: https://www.youtube.com/watch?v=58IaxG-4S3M
Piosenka „Jestem Polakiem”https://www.youtube.com/watch?v=plug6OIrxRM
Czwartek 30.04.2020
Tęczowa kraina
• „Parasolki” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rozkładamy w sali poduszki, na których siedzi dziecko. Na hasło rodzica: Świeci słońce – dziecko porusza się w podskokach między poduszkami. Na hasło: Pada deszcz – dziecko unosi je nad głową jak parasolkę. Zabawę można powtórzyć kilka razy.
R. Banaś, „Zabawy ruchowe” [w:] „Kolekcja przedszkolaka. Wybór zabaw. Trzylatki/Czterolatki”, Nowa Era, Warszawa 2014, s. 46,
- „Jaki to kolor?” – zagadki tekstowe. Rodzic pokazuje dziecku fotografie tęczy. Wspólnie z dzieckiem ustala, co to takiego, kiedy powstaje i jak wygląda. Po czym proponuje sprawdzić wiedzę w trakcie rozwiązywania zagadek tekstowych.
Siedmiobarwna wstęga pod niebem wisząca utkana z deszczyku i promieni słońca. (tęcza)
Kiedy po burzy zaświeci słońce, tęcza – pogody jest znakiem. Popatrz na tęczę. Ile w niej kolorów i jakie? (7 kolorów tęczy: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo, fioletowy)
Tego koloru szukacie w makach lub w muchomorze, co rośnie w krzakach. (czerwonego)
Jakim kolorem namaluję fiołki lub śliwki? (fioletowym)
Gdy spojrzysz w górę na niebo lub chabry zobaczysz w życie, już będziesz wiedział na pewno, o jakim kolorze myślę. (o niebieskim)
Marchewka zawsze ten kolor kryje, lecz też takie bywają dynie. (pomarańczowy)
Liście są takie i trawa też. Jaki to kolor? Już przecież wiesz! (zielony)
Słonecznik nazwę zawdzięcza słońcu. Powiedzcie, jaki kolor je łączy. (żółty)
„Zagadki dla najmłodszych”, wybór i opracowanie J. Stec, Kielecka Oficyna Wydawnicza MAC, Kielce 1997
- „Tęczowy taniec” – improwizacja ruchowa. Rodzic daje dziecku kolorowe wstążki. Dziecko swobodnie porusza się przy muzyce. Stara się oddać ruchem nastrój utworu, jego dynamikę i tempo.
Utwor „Poranek” E. Griega https://www.youtube.com/watch?v=nz281zbdlTc&list=PL4WqPRLv2z7TiGygkuIni_I_BVUTpnE6f&index=69
- „Kameleon” – ozdabianie sylwety kameleona z „Wycinanek-składanek” dowolną techniką. Rodzic, posiłkując się albumem przyrodniczym/internetem, przestawia dziecku interesujące zwierzę – kameleona. Wyjaśnia, że jest to gatunek jaszczurki, słynącej ze zdolności do zmiany ubarwienia, długiego języka i oryginalnych kształtów ciała. Kameleony mają chwytny ogon i palce zrośnięte w rodzaj szczypiec, którymi trzymają się gałęzi. Żyją głównie na drzewach w tropikalnych, wilgotnych lasach oraz na terenach pustynnych i skalistych. Rodzic proponuje dzieciom samodzielne wykonanie kameleona z „Wycinanek-składanek”. Po wypchnięciu sylwet dziecko ozdabia go według własnej fantazji.
„Wycinanki-składanki” – „Kameleon” (nr 20), Nowa Era
- „Coś w kolorze...” – wyszukiwanie w sali przedmiotów w danym kolorze. Rodzic wymienia kolor i prosi, by dziecko odszukało w sali przedmioty w danym kolorze i ustawiło się przy nich.
Środa 29.04.2020
Wystawiamy twarz do słońca
- „Skaczemy po kamieniach” – zabawa ruchowa z podskokami. Rodzic rozkłada na podłodze w nieregularnych (jednak dość bliskich) odstępach szarfy gimnastyczne (mogą to być np. zapięte paski, sznurki ułożone w koło) w różnych kolorach i informuje dziecko, że właśnie spadł bardzo ulewny deszcz i wszystko znalazło się pod wodą. Jedynie „kamienie” – szarfy znajdują się ponad powierzchnią wody. Proponuje rodzic dziecku, aby poruszało się po sali, skacząc z kamienia na kamień. Wydaje komendy: Skaczemy po żółtych! Skaczemy po zielonych! itp. Prowadzący zwraca uwagę, by dzieci unikały skoków na szarfę, grożących poślizgnięciem i upadkiem. Ważne, żeby dziecko skakało, o ile to możliwe, boso i na powierzchnię w rozłożonej szarfie.
• „Wokół Słońca” – rozmowa na temat Układu Słonecznego oraz centralnego miejsca, jakie zajmuje w nim Słońce. Rodzic przedstawia rzeczywiste fotografie Słońca – gwiazdy. Prezentuje Układ Słoneczny, ze szczególnym uwzględnieniem naszej planety – Ziemi. Zwraca uwagę dziecka na charakterystyczny układ planet wokół Słońca pozostającego w centrum. Opowiada o wędrówce Słońca po niebie: wschód, południe, zachód, odwołując się do wiedzy i spostrzeżeń dziecka na ten temat.
„Układ Słoneczny dla dzieci 123 Edukacja”, link: https://www.youtube.com/watch?v=Aug7FRYvIHU
- „Układ Słoneczny” – wykonanie plakatu prezentującego schemat Układu Słonecznego, doskonalenie sprawności manualnej. Rodzic układzie przed dzieckiem duży karton i prosi, aby cały zamalowały kredkami na czarno (dla ułatwienia dziecku karton może być czarny). Następnie prosi o wskazanie centralnego punktu kartonu. Tam dziecko przyklejają duże żółte kółko (Słońce). Orbity planet mogą być wykonane z grubej włóczki lub ze skręconych pasków krepiny. Na orbity dziecko naklejają koła z papieru (planety), zwracając uwagę na to, żeby na każdej orbicie znalazła się tylko jedna planeta. Szczegóły takie jak pierścień Saturna i kolory planet dzieci dopracowują na podstawie materiałów prezentowanych. Gotowy plakat można powiesić na ścianie. Dziecko może liczyć planety, wskazywać Ziemię – trzecią planetę od Słońca, porównywać wielkości planet oraz ich odległość od Słońca.
Plakat poglądowy dla dzieci (źródło: eprzedszkolaki.pl) - „Słońce i deszcz” – nazywanie zjawisk atmosferycznych, ćwiczenia grafomotoryczne. Dziecko nazywa zjawiska i obiekty ukazane na zdjęciach (tęcza, trąba powietrzna, piorun, kometa). Rysuje po śladzie chmury z deszczem i słońce, wskazuje tęczę jako zjawisko występujące podczas jednoczesnego opadu deszczu i operowania słońca.
„Karty pracy” cz. 4, s. 12, Nowa Era - „Dzień i noc” – rozważania, co się dzieje, kiedy zachodzi słońce. Rodzic, o ile to możliwe, zasłania okna w sali. Rozmawia z dzieckiem na temat sytuacji, kiedy słońca nie ma na niebie:
– Co się dzieje po zachodzie słońca?
– Dokąd ono wędruje?
– Jak nazywa się ta część doby?
W rozmowie rodzic stara się wskazać pozytywne aspekty nocy – możliwość snu i odpoczynku, obserwacji gwiazd i księżyca. Wyjaśnia dziecku, że ciemność nie zmienia niczego w ich otoczeniu, a jedynie uniemożliwia dobre widzenie.
- „Nasze słoneczko” – ćwiczenia narządów mowy z elementami ćwiczeń artykulacyjnych. Prowadzimy ćwiczenia, rodzic opowiada, demonstruje, zachęca dziecko do powtarzania oraz kontroluje poprawność wykonania ćwiczeń.
Kończy się noc.
Słoneczko w naszej buzi wstaje pomalutku – czubek języka wspina się stopniowo od górnych zębów, poprzez wargę aż do nosa – jak najwyżej. Jest jeszcze trochę senne – ziewa – ziewanie z równoczesnym wypowiadaniem głoski aaa. Ach, jaki piękny dzisiaj dzień! Uśmiech w prawo, uśmiech w lewo – odciąganie kącików zamkniętych ust raz w prawo, raz w lewo. – I uśmiech na całego! – usta zamknięte, odciąganie kącików obu ust tak mocno, jak się da. Teraz uśmiech połączony z wypowiadaniem głoski eeee. – Słoneczko musi ogrzać całą ziemię – przesuwanie czubkiem języka po wargach, ruch okrężny. I jeszcze prawą stronę i lewą – szybkie ruchy języka od kącika do kącika, bez opierania go na wardze. – Ojej, nadpłynęły gęste chmury i przesłoniły słoneczko! Ale ono da sobie radę, przeciśnie się przez nie – przeciskanie płaskiego języka między zbliżonymi zębami. – Mały deszczyk nie zaszkodzi – czubek języka uderza kilkakrotnie o podniebienie górne. – Teraz słoneczko bierze pędzel i maluje tęczę – przesuwanie języka od górnych zębów, środkiem podniebienia górnego w kierunku gardła. – A przy pracy, przyśpiewuje sobie – powtarzanie la, la la. – Dzień szybko mija, słoneczko już zachodzi – wysuwanie języka na brodę. – Pa, pa słoneczko – powtarzanie: pa, pa.
Zajęcia dodatkowe muzyczno - plastyczne dla chętnych dzieci
„Tęczowa kraina” – malowanie techniką „w mokrym kleju”, rozmywanie się kolorów na granicy łączenia, powstanie kolorów pochodnych. Rodzic pokazuje dziecku ilustracje z widocznymi łukami tęczy. Przypomina kolory, z jakich się składa tęcza, oraz charakterystyczny kształt łuku. Dziecko ma przed sobą karton z bloku technicznego z uprzednio nałożoną przez rodzica warstwą płynnego kleju płynnego bezbarwnego. Rodzic prosi dziecko o namalowanie łuku tęczy. W trakcie pracy dzieci słuchają piosenki „Tęcza tęcz cza cza cza”, chętni śpiewają. Rodzic zwraca uwagę dziecka na zjawisko łączenia się kolorów, zlewania się farb. Zapewnia dziecko, że jest to efekt zamierzony i oczekiwany. Wspólnie próbują nazywać nowo powstałe barwy.
Piosenka – „Tęcza nad łąką” https://www.youtube.com/watch?v=LmBK0xFkhH4
Źródło: youtube.pl
Wtorek 28.04.2020
Skąd się bierze ciepło?
- „Słonko świeci – deszczyk pada” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci stają przy ścianie lub w innym wyznaczonym miejscu. Kiedy rodzic powie: Słonko świeci! – dzieci w dowolny sposób poruszają się (spacerują, biegają, podskakują) po sali, a na zawołanie: Deszczyk pada! – dzieci wracają na poprzednie miejsca. Urozmaicenie zabawy stanowi naśladowanie spadających kropel deszczu (rytmiczne klaskanie i wymawianie słów: kap... kap...).
- „Ale kolorowe te ryby!” – oglądanie, liczenie, klasyfikowanie i kolorowanie ryb. Dziecko oglądają ilustracje przedstawiające zbiorniki wodne i ich mieszkańców – ryby. Dziecko wypowiada się na temat ryb, mówi na podstawie swojej dotychczasowej wiedzy. Rodzic wyjaśnia i prostuje nieścisłości w wypowiedziach dziecka. Następnie dziecko liczy, klasyfikuje, ustala kolejność według wielkości. Na zakończenie zajęć wykonuje zadanie na karcie pracy – przelicza płetwy ryb i koloruje je zgodnie z poleceniem.
„Książka” s. 68–69, Nowa Era
„Karty pracy” cz. 4, s. 11, Nowa Era
- „Zabawy w deszczu” – zestaw ćwiczeń gimnastycznych.
I. Dziecko stoi, stopy złączone, plecy wyprostowane, ręce ułożone wzdłuż tułowia.
– „Dotknij krzesełka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko biega między ustawionymi w różnych miejscach sali krzesełkami. Na hasło: Uwaga! – zatrzymuje się przy krześle, a rodzic określa, jakimi częściami ciała ma je dotknąć, np. nogą i ręką, obiema nogami, łokciem i kolanami. Ćwiczenie można powtórzyć kilka razy.
II. – „Ślimak chowa się pod liściem” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko czołga się między rozstawionymi krzesełkami. Na hasło: Ślimak chowa się pod liściem – wpełza pod krzesełko i kłada się na brzuchu z rękoma pod brodą.
– „Powódź” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko we wspięciu na palcach maszeruje po sali między krzesełkami. Na hasło: Powódź! – staje obunóż na najbliższym krzesełku. Ćwiczenie można powtórzyć kilka razy.
– „Zdmuchnij piórko” – ćwiczenie oddechowe. Dziecko kładzie na krzesełku piórko. Na hasło: Zdmuchnij piórko, siedząc w siadzie klęcznym, z rękoma splecionymi za plecami, pochyla się i zdmuchuje piórko z krzesełka. Ćwiczenie można powtórzyć kilka razy.
– „Pływamy żabką” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko kładzie się przodem na siedzeniu krzesełka, tak aby uniesione i wyprostowane nogi i ręce wystawały poza nie. Na hasło: Pływamy żabką – wykonuje nożyce pionowe nogami, naśladując ruchy jak przy pływaniu. Ćwiczenie można powtórzyć kilka razy.
III. – „Usiądź na krzesełku” – ćwiczenie wyprostne. Dziecko maszeruje we wspięciu na palcach między ustawionymi krzesełkami. Na hasło: Usiądź na krzesełku – siada na najbliższym krześle (całe stopy na podłodze, plecy poste, patrzy przed siebie, ręce nam kolanach) .
J. Witkowska „Zestawy ćwiczeń gimnastycznych. Zestaw IX” [w:] „Kolekcja przedszkolaka. Wybór zabaw. Trzylatki/Czterolatki”, Nowa Era, Warszawa 2014, s. 80;
- „Malowanie deszczu” – zajęcia plastyczne przy muzyce. Dziecko siedzi przy stole i stuka opuszkami palców w blat, w tempie słuchanej muzyki. Przed dzieckiem leży karton z bloku technicznego uprzednio nasączony przez rodzica wodą za pomocą gąbki lub spryskiwacza. Ważne, aby karton był w znacznym stopniu mokry, ale nie całkiem przemoczony. W dalszej kolejności dziecko macza palce w gęstej niebieskiej farbie (w różnych odcieniach, np. każdy palec w innej) i kontynuuje wystukiwanie rytmu na mokrych kartonach. Farba na wilgotnym podłożu efektownie się rozpływa, tworząc jedną niebieską płaszczyznę. Dziecku mającemu opór przed ubrudzeniem się farbą należy umożliwić pracę pędzlami. Prace należy dokładnie wysuszyć; posłużą do dalszych działań plastycznych w kolejnych dniach.
- „Ciepło-zimno” – zabawa dydaktyczna doskonaląca spostrzeganie, odnajdywanie ukrytych przedmiotów dzięki wskazówkom innych. Na początku zabawy należy pokazać dziecku, co zamierzamy schować, po czym poprosić, aby zamknęło oczy lub wyszło na moment z sali i ukrywamy daną zabawkę. Kiedy szukające dziecko zbliża się do przedmiotu, rodzic mówi: Ciepło, cieplej..., a gdy już jest przy przedmiocie, mówi: Gorąco, parzy! I odwrotnie, gdy się oddala, mówi: Chłodno, zimno, lodowato... Należy dać możliwość chowania zabawek również dziecku lub kierować się ich wskazówkami w tym zakresie. Uwaga! Należy chować zabawkę tak, by mały jej fragment był widoczny.
język angielski
/uploads/5e125d739ee04/pages/16/content//ang 4 latki.docx
Poniedziałek 27.04.2020
Majowy deszczyk
- „Omiń kałuże” – zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi. Rodzic w nieregularnych odstępach rozkłada na podłodze gazety – „kałuże”. Dziecko biega swobodnie wokół nich, stara się je ominąć; na hasło „kałuża" wskakują na gazetę;
lub dziecko stara się przeskoczyć wszystkie „kałuże” jedna po drugiej. - „I ja też urosnę” – wysłuchanie opowiadania Cz. Janczarskiego o misiu; pobudzenie wyobraźni. Rodzic czyta tekst, dziecko siedzi lub leży na dywanie w pozycji wygodnej do słuchania.
I ja też urosnę.
W nocy padał deszcz. „Spójrz, Uszatku – powiedziała Zosia – jak wszystko wyrosło po deszczu. Rzodkiewka na grządce, trawy i chwasty...”. Uszatek przyglądał się trawkom, dziwił się i kręcił głową. A potem fikał koziołki. Nie zauważył, jak nadpłynęła chmura i zakryła słońce. Dopiero jak lunął rzęsisty deszcz, Uszatek zerwał się na równe nogi i chciał biec do domu. Ale pomyślał: „Pada deszcz, znów wszystko będzie rosnąć to i ja urosnę po deszczu. Postoję na dworze. Chciałbym być taki jak Duży Niedźwiedź z lasu”. Stanął niedźwiadek na środku trawnika. „Rech, rech, rech...” – usłyszał koło siebie. – To zielona żabka – pomyślał. – Ona chce też urosnąć. Majowy deszcz trwał krótko. Błysnęło słońce, zaświergotały ptaki, zalśniły na liściach srebrne kropelki. Miś stanął na czubkach łapek i zawołał: „Zosiu, Zosiu, ja urosłem!”. „Rech, rech, rech! – zaśmiała się żabka. – Jaki ty jesteś śmieszny, Misiu! Wcale nie urosłeś, za to strasznie zmokłeś...”
By pobudzić wyobraźnię dzieci, zachęcamy je do poszukiwania odpowiedzi na pytania:
– Czy po majowym deszczu dzieci rosną?
– Czemu sprzyja wiosenny deszcz?
– Komu jest potrzebny?
• „Tęcza” – poprawne nazywanie kolorów (karta pracy). Dziecko nazywa przedmioty i ich kolory: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygowy, fioletowy. Następnie koloruje tęczę.
„Karty pracy” cz. 4, s. 10, Nowa Era
- „Spacer, deszcz i burza” – improwizacja instrumentalna o charakterze dźwiękonaśladowczym. Rodzic rozmawia z dziećmi na temat odgłosów, jakie słychać podczas opadów deszczu. Wskazuje na różnice dźwięków charakterystycznych dla deszczu o różnym nasileniu: od drobnego do ulewnego. Wraz z dzieckiem naśladuje palcami stukanie kropel o parapet i klaśnięciem – odgłosy burzowych wyładowań atmosferycznych. Zabawa: podczas stukania deszczu dziecko spaceruje udając że trzyma parasol (zmieniamy rękę), na klaśnięcie „grzmot” dziecko klęczy pod ścianą, a ręce nad głową tworzą daszek.
- „Słonko po deszczu” – zabawa rytmiczna do wiersza M. Kownackiej. Rodzic czyta lub recytuje wiersz i razem z dzieckiem ilustruje ruchem jego treść.
Słonko po deszczu Pada deszczyk! Pada deszczyk! i po liściach tak szeleści... Kap! Kap! Kap! (dziecko w przysiadzie bębnią rytmicznie palcami o podłogę)
Zatuliły kwiatki płatki, główki chylą do rabatki! Kap! Kap! Kap! (dziecko opuściły nisko głowy)
Deszcz ustaje – płyną chmury – kwiaty wznoszą się do góry. Ho! Ho! Ho! (dziecko wznoszą stopniowo głowy i ramiona w górę)
Wiatr tu pędzi na wyścigi, wiatr kołysze nam łodygi! Wiu! Wiuu! Wiuuu! (dziecko w rozkroku kołyszą się na boki)
Biegną dzieci tu z ochotą: Uważajcie – takie błoto! Wiu! Wiuu! Wiuuu! (dziecko biegną na palcach)
Byle słonko nam nie zaszło – róbmy prędko z błota – masło! Chlap! Ciap! Ciap! (dziecko przebierają nogami w miejscu)
Teraz – baczność – kroki duże – przeskoczymy przez kałużę! Hop! Hop! Hop! (bieg i podskoki)
Już pogoda – słonko świeci, maszerują w pole dzieci – Raaz – dwaa – trzyy! (dziecko maszeruje rytmicznie, akcentując stopą pierwszy krok i klaskaniem następny)
Maria Kownacka „Słonko po deszczu”.