Zdalne nauczanie 30.03 - 03.04.2020
Piątek 03.04.2020
Temat: Koty na płoty
- „Koty na płoty” – zabawa ruchowa z wchodzeniem na drabinki. Dzieci swobodnie poruszają się po sali. Na znak (podniesienie ręki), zatrzymują się i wsłuchują w liczbę klaśnięć, następnie wykonuje małe kroki do przodu (np. dwa klaśnięcia – dwa kroki do przodu).
- „Darcie piórek” – usprawnianie motoryki małej. Prowadzący zapoznaje dzieci ze starym zwyczajem darcia piór. Prezentuje naturalne gęsie lub kacze pióra i wyjaśnia, do czego wykorzystywane jest pierze (wypełnienie poduszek, kołder). Proponuje dzieciom zabawę w darcie piórek, ale z braku naturalnego surowca (piór) i ryzyka alergii zachęca do przygotowywania pasków z bibuły lub krepiny, które później mogą być wykorzystane do dalszych zajęć. Dzieci starannie drą paski bibuły i − zachowując porządek − zbierają je, np. do kartonowego pudła.
- „Zwierzęta z wiejskiej zagrody” – składanie i ozdabianie sylwet zwierząt. Prowadzący prosi, żeby dzieci, poruszając się po sali, naśladowały zwierzęta z wiejskiej zagrody. Ochotnicy próbują ustalić, jak nazywa się zwierzę, a gdy odgadną wszystkie zagadki, przechodzą do części statycznej zadania. Prowadzący zachęca dzieci do wykonania kolejnych czynności związanych ze składaniem i ozdabianiem sylwet zwierząt. Dzieci wypychają sylwety, składają je na pół i ozdabiają, np. kolorują, wyklejają krepiną lub kolorowym papierem, przyklejają sierść z wełny i ogony z włóczki. Po skończonej pracy sylwety mogą służyć do innych zabaw, np. matematycznych, ortofonicznych lub dramowych.
„Wycinanki-składanki” – „Zwierzęta z wiejskiej zagrody” (nr 19) - „Wlazł kotek na płotek” – zabawa muzyczno-ruchowa. Dzieci, czworakując, poruszają się po sali i naśladują kocie ruchy. Gdy usłyszą grę na dzwonkach, zatrzymują się i próbują wspiąć się najwyżej, jak potrafią. Prowadzący tłumaczy, że dzieci mają naśladować kocią wspinaczkę (płynne ruch, wspięcia na palcach itp.) i nie mogą wchodzić na wysokie przedmioty.
lub: Prowadzący improwizuje na dzwonkach. Dzieci naśladują ruchem kocie zachowania: wyginają grzbiet, biegają, łapią piłeczkę, drapią, czyszczą sierść. - „Smutno czy wesoło?” – naśladowanie odgłosów zwierząt ze zmianą nastroju. Prowadzący zachęca dzieci, by w parach odegrały scenki przedstawiające nastroje i emocje zwierząt. Dzieci, naśladując odgłosy zwierząt, nadają im barwy uczuć, tj. złości, radości, smutku, gniewu, szczęścia. Dzieci, starając się używać „języka zwierząt”, głosem i mimiką określają ich nastroje. Opowiadają, kiedy zwierzętom może być smutno, a kiedy odczuwają radość. Wspólnie zastanawiają się, co należy zrobić, by zwierzętom nigdy nie było smutno z powodu nieodpowiednich zachowań ludzi.
Czwartek 02.04.2020
Rodzina brzydkiego kaczątka
- „Kacze zwyczaje” – zabawa naśladowcza. Dzieci trzymają szarfy (np. zapięty pasek). Dziecko przechodzi przez szarfę(x10), podrzuca ją (x10). Dzieci układają swoje szarfy w kształcie koła na podłodze. Dzieci – „kaczki” spacerują między szarfami, naśladując ruchem „kaczy chód”. Na przerwę i hasło: Kaczki piją wodę – dzieci podchodzą do najbliżej leżącej szarfy, klękają i naśladują picie wody. Na polecenie: Kaczki czyszczą pióra – próbują dotknąć buzią ramion, Kaczki pływają – dzieci naśladują kacze pływanie.
- „Śniadanie w kurniku” – ćwiczenie małej motoryki. Prezentuje dzieciom ziarna kukurydzy, niełuskanego słonecznika, niełuskanej dyni. Dzieci oglądają, biorą w palce, manipulują. Prowadzący wyjaśnia, że znajdują się w kurniku i za chwilę przyjdzie gospodyni, żeby nakarmić zwierzęta. Kaczki dostaną kukurydzę, kury – słonecznik, a gęsi – pestki dyni. Zadaniem dzieci będzie wyzbieranie wszystkich ziaren, dzieląc je na trzy grupy dla różnych zwierząt .
- „Zwierzęta gospodarskie i ich dzieci” – dobieranie i liczenie członków rodzin zwierząt, klasyfikowanie według wielkości. Prowadzący prosi, by dzieci nazwały kolejno na obrazkach wszystkie zwierzęta hodowlane i przypomniały nazwy ich potomstwa. Następnie zachęca do wskazania rodzin i ich uzupełnienia, tak by rodziny były kompletne (koń – klacz – źrebię, byk – krowa – cielę, kogut – kura – kurczę, baran – owca – jagnię). Następnie dzieci liczą członków rodzin, klasyfikują według wielkości (tata – mama – dziecko). Prowadzący zachęca dzieci, by wspólnie głośno nazwały członków prezentowanych zwierzęcych rodzin. Zwraca uwagę na prawidłowe nazewnictwo i formę wypowiedzi. Prosi o wskazanie dorosłych i młodych osobników. Zachęca do wyszczególnienia różnic między młodymi a dorosłymi zwierzętami. Proponuje, żeby dzieci ustaliły, których jest mniej, a których – więcej. Na koniec prowadzący rozmawia z dziećmi na temat tego, co jedzą ludzie, co jest dla nas zdrowe, i tego, co jest zdrowe i odpowiednie dla zwierząt.
„Książka” s. 62–63, Nowa Era - „Pieski w budzie” – zabawa ruchowa z czworakowaniem. Prowadzący zachęca dzieci, by poruszały się po sali, czworakując i naśladując małe pieski. Tłumaczy, że małe pieski mogą bać się wielu rzeczy (hałasu, krzyków itp.), ale wiele sytuacji wydaje im się ciekawych i godnych zainteresowania. Jeśli psy poczują się zagrożone, powinny schować się w budzie – usiąść pod ścianą. Prowadzący zachęca dzieci do interpretacji zdań – haseł, np.: – Piesek zobaczył żabkę. – Nagle pojawił się groźny wilk. – Nad głową pieska latał wesoło kolorowy motyl. – Na podwórko podjechał samochód, który strasznie warczał i hałasował.
- „Brzydkie kaczątko” – wysłuchanie całości (lub obszernych fragmentów) baśni. Prowadzący czyta dzieciom baśń i zachęca do rozmowy na temat przygód głównego bohatera:
– Dlaczego kaczątko nie mogło znaleźć przyjaciela?
– Czym kierowały się zwierzęta, odtrącając pisklę?
– Jak czuł się młody łabędź?
Prowadzący zachęca do swobodnych wypowiedzi na temat przeczytanej baśni i do ustalenia kolejności wydarzeń. H.Ch. Andersen „Brzydkie kaczątko”.
Środa 01.04.2020
Pole pełne zboża
- „Powożenie wozem” – zabawa ruchowa. Jedno dziecko – „koń” stoi w hula-hoop, a drugie – „woźnica” trzyma oburącz obręcz przed sobą. Wygrywamy rytm, w którym porusza się „wóz”, a gdy przestanie grać, następuje zmiana ról.
- „Od ziarenka do bochenka” – zapoznanie dzieci z procesem produkcyjnym chleba na podstawie historyjki obrazkowej. Prowadzący, wykorzystując historyjkę obrazkową i rekwizyty: kłosy zbóż, mąkę, pieczywo − zachęca dzieci, żeby wspólnie spróbowały ustalić kolejność powstawania pieczywa (od zbierania zboża z pola, przez młyn, piekarnię do bochenka) z nazwaniem czynności, które temu towarzyszą (np. siew, żniwa, mielenie, przesypywanie, ugniatanie, pieczenie). Prowadzący tłumaczy, że niedojedzony chleb nie powinien trafiać do kosza na śmieci, lecz np. do karmnika dla ptaków lub innych zwierząt.
„Wycinanki-składanki” – historyjka obrazkowa „Od ziarenka do bochenka” (nr 18), Nowa Era
- Degustacja chleba. Prowadzący częstuje dzieci chlebem i przypomina, że jedząc, należy pamiętać o dokładnym przeżuwaniu kęsów. Proponuje, by dzieci zjadły po całej kromce chleba (z uwzględnieniem skórek, które bywają pomijane podczas jedzenia.
- „Stary Donald” – zabawa ruchowa przy piosence. Prowadzący zachęca dzieci, by swobodnie poruszając się po sali, wyobraziły sobie, że są zwierzętami, które śpiewają piosenkę o farmerze Donaldzie, ale w innym – „zwierzęcym” języku. Zachęca, by wymienione zwierzęta, zachowując linię melodyczną, śpiewały zwrotki i refreny naśladując głosy zwierząt: psy – hau, hau; koty – miau, miau itp. CD Piosenki... – „Stary Donald” Youtube.pl
- „Podwórkowe rozmowy” – zabawa ortofoniczna, naśladowanie głosów zwierząt. Prowadzący wręcza dzieciom sylwety zwierząt i zachęca do odegrania spontanicznych scenek, które mogłyby mieć miejsce na wiejskim podwórku. Prowadzący proponuje jedynie temat rozmowy, a dzieci improwizują. Językiem wypowiedzi dzieci jest język zwierząt, np.: hau hau hau, miau miau, miau. Mogą to być np. kłótnia psa z kotem, rozmowa kury i gęsi, czułe powitanie psiej mamy ze szczeniętami, zabawy świnek w chlewiku.
lub: Prowadzimy zabawę z wykorzystaniem onomatopei opowiada, a dzieci powtarzają: Na wsi nie można się nudzić! Tyle tu zwierząt mieszka. I wszystkie mają pełne ręce roboty. Nie, nie ręce – łapki, nóżki, kopytka... Porozmawiajmy z nimi. Odpowiedzą nam w swoim języku. Koń: iiiichacha; parskanie – prrrr (wargi wibrują); krowa: muuu, muuu, koza: meee, meee, świnia: kwik, kwik; oing, oing, baran: beee, beee, pies: hau, hau, wrrrr, kot: miau, miau, indyk: gul, gul, gęś: gę, gę, kogut: kukurykuuu, kura: ko, ko, ko,kurczątko: pi, pi, pi, kaczka: kwak, kwak, gołębie: gruchu, gruchu. Następnie, na hasło nauczyciela, dzieci samodzielnie naśladują głosy zwierząt, np. nauczyciel mówi: gąski – dzieci odpowiadają: gę, gę.
„Wycinanki-składanki” – „Zwierzęta z wiejskiej zagrody” (nr 19 ), Nowa Era
Wtorek 31.03.2020
Kto mieszka w oborze?
- „Co to za zwierzę?” – zabawa naśladowcza. Prowadzący zachęca by dzieci odgadywały nazwy zwierząt mieszkających w mieście i na wsi. Dziecko przedstawia zwierzę prezentując jego sposób poruszania się lub naśladując odgłosy. Osoba, która pierwsza odgadnie, przedstawia kolejną zagadkę. Dzieci wspólnie ustalają, gdzie mieszkają przedstawiane zwierzęta.
- „Miasto – wieś” – rozmowa kierowana na temat różnic i podobieństw obydwu miejsc. Prowadzący prezentuje dzieciom fotografie i obrazki przedstawiające krajobraz wiejski i krajobraz miejski. Zachęca dzieci do porównania ilustracji oraz zastanowienia się nad warunkami życia w obydwu środowiskach. Dzieci próbują wskazać różnice i podobieństwa miasta i wsi. Może zadać pytania pomocnicze:
– Jakie domy stoją w mieście, a jakie na wsi?
– Gdzie jest więcej sklepów?
– Gdzie jest więcej zieleni?
– Gdzie są szersze ulice i większy ruch samochodowy?
– Jakie zwierzęta mieszkają z ludźmi na wsi, a jakie w mieście? - „Jedziemy na wieś” – opowiadanie wprowadzające do charakterystyki wsi, jej mieszkańców i zajęć związanych z gospodarstwem wiejskim. Opowiadamy o dzieciach, które przyjechały z rodzicami odwiedzić dziadków mieszkających na wsi. Opowiadamy krótko o pracach w gospodarstwie wiejskim związanych z hodowlą zwierząt, uprawą zboża, ogrodnictwem, sadownictwem. Dzieci słuchają uważnie i kolejno opisują miejsce – wieś, nazywają i charakteryzują prace gospodarskie, zwierzęta itp. Zadajemy pytania:
– Czym zajmują się rolnicy?
– Czy ta praca jest trudniejsza od innych? Czym się różni?
– W jaki sposób należy opiekować się zwierzętami hodowlanymi?
– Na czym polega praca na polu?
– Na czym polega praca w sadzie?
Zachęcamy dzieci do swobodnych wypowiedzi na temat wsi. Odwołujemy się do doświadczeń dzieci.
- „Pomocnicy rolników” – przegląd maszyn i narzędzi rolniczych (karta pracy). Podajemy nazwy maszyn, krótko charakteryzujemy zakres prac w polu lub gospodarstwie, jakie można wykonać określoną maszyną. Zachęcamy dzieci do samodzielnych prób opisania maszyn własnymi słowami, do porównywania ich ze znanymi im innymi maszynami, pojazdami, narzędziami. Szczególnie skupiamy uwagę dzieci na traktorze (ciągniku). Dziecko omawia jego wygląd, części składowe. Następnie dzieci kolorują obrazek zgodnie z kodem i rysują koła po śladzie.
„Karty pracy” cz. 3, s. 27, Nowa Era - „Zające w ogrodzie” – zabawa ruchowa z podskokami. Zachęcamy dzieci, by wyobraziły sobie, że są zajączkami. Zajączki będą kolejno: – witały się – dzieci witają się palcami, stopami, ramionami;
– szły przez łąkę – dzieci dotykają stopami podłogi;
– biegały, omijając drzewa
– dzieci skaczą dookoła innych „zajączków”;
– ścigały się z żabkami – dzieci skaczą jak żabki;
– bały się wilka – dzieci przytulają się do ciebie, pozostając w bezruchu;
– znajdowały schronienie – dzieci radośnie pląsają, tańczą;
– poznawały inne zajączki – dzieci witają się i bawią z innymi zajączkami;
– chrupały marchewkę – dzieci naśladują jedzenie marchewki.
Poniedziałek 30.03.2020
Temat dnia: Wiejskie podwórko
- „Co słychać na wiejskim podwórku?” – zagadki słuchowe, odgadywanie nazw zwierząt wydających charakterystyczne odgłosy. Prowadzący zachęca dzieci do nazywania zwierząt, których odgłosy naśladuje. Dzieci podają nazwę zwierzęcia i dowolną (prawdziwą) informację na jego temat, np. muu... – krowa, mieszka w oborze.
• „Stary Donald” – nauka piosenki. Słuchanie i omówienie treści piosenki. Śpiewamy fragmenty melodii, naśladując odgłosy zwierząt z wiejskiego podwórka. Dzieci powtarzają na zasadzie echa.
1. Stary Donald farmę miał ija, ija, o! Na niej kury hodował ija, ija, o! Ko-ko tu, ko-ko tam, wszędzie ko-ko, tu i tam.
- Stary Donald farmę miał ija, ija, o! Na niej kaczki hodował ija, ija, o! Kwa-kwa tu, kwa-kwa tam, wszędzie kwa-kwa, tu i tam.
- Stary Donald farmę miał ija, ija, o! Na niej gęsi hodował ija, ija, o! Gę-gę tu, gę-gę tam, wszędzie gę-gę, tu i tam.
- Stary Donald farmę miał ija, ija, o! Na niej indyki hodował ija, ija, o! Gul-gul tu, gul-gul tam, wszędzie gul-gul, tu i tam.
W dalszej części: – krowy, mu-mu – psy, hau-hau – koty, miau-miau – myszy, pi-pi – świnie, chrum-chrum – konie, iha-ha – owce, be-be – kozy, me-me
- „Czy to świnka czy kurczaczek?” – składanie obrazków z części. Prowadzący rozdaje pocięte fotografie i prosi, by dzieci połączyły części w całość. Następnie zachęca dzieci do odgadnięcia nazw zwierząt ze złożonych obrazków. Wspólnie ustalają, które z nich mieszkało na farmie Starego Donalda.
• „Celowanie do okienka” – zabawa ruchowa z elementami celowania i rzutu. Zachęcamy, by dzieci swobodnie poruszały się po sali, podrzucając np. piłeczkę z gazety. Na znak (np. klaśnięcie) dzieci zatrzymują się i celują do kosza. Powtarzamy.
• „Stary Donald” – zabawa ruchowa przy piosence.
Dzieci śpiewają piosenkę. Dzieci wstają i naśladując ruchy kury/kaczki/gęsi/indyki/ idą po obwodzie koła. Na słowa refrenu: cip, cip, tu… zatrzymują się i klaszczą rytmicznie, skandując słowa piosenki.