Zdalne nauczanie 11-15.05.2020
Krąg tematyczny: Wybrać zawód – trudna sprawa, dla nas jeszcze to zabawa
Piątek 15.05.2020
Trudno być kierowcą
- „Zgadnij, co to jest” – rozpoznawanie przedmiotów za pomocą dotyku oraz określanie, z jakim zawodem się kojarzą. Rodzic umieszcza w worku różne przedmioty, kojarzące się z określonymi zawodami. Dziecko z zawiązanymi oczami wyjmuje po jednym przedmiocie, po czym stara się odgadnąć, co trzyma w ręce i z jakim zawodem dany przedmiot się kojarzy (grzebień – fryzjer, łyżka – kucharz, szczoteczka do zębów – dentysta, strzykawka – pielęgniarka, pędzel – malarz, samochód – kierowca, grabki – ogrodnik, samolot – pilot, but – szewc, bluzka – krawcowa, książka – pisarz, myszka – informatyk).
- „Samochody na ulicach” – doskonalenie umiejętności liczenia, porównywanie liczby samochodów w różnych kolorach (karta pracy). Rodzic prosi, aby dziecko przyjrzało się uważnie szczegółom obrazka, powiedziało, co przedstawia, oraz zwróciło uwagę na kolory samochodów. Następnie dziecko liczą samochody czerwone, zielone i żółte i rysują właściwą liczbę kropek w odpowiednich okienkach. Na koniec określa, których samochodów jest najwięcej, a których – najmniej. Rodzic może również poprosić o wyszukanie i wskazanie różnych szczegółów na obrazku w celu doskonalenia spostrzegawczości dziecka.
„Karty pracy” cz. 4, s. 19,Nowa Era
- „Jestem kierowcą” – zabawa naśladowcza. Rodzic w sali miejsce na parking, gdzie ustawia się dziecko – „samochód”. Słuchając opowieści rodzica, dziecko naśladuje czynności kierowcy:
Kierowcy przygotowują się do jazdy, uruchamiają silniki. Rozglądają się na boki i sprawdzają, czy mogą opuścić parking. Ruszają powoli..., przyspieszają…, a teraz jadą już bardzo szybko. Jadą uważnie, aby nie spowodować wypadku. Zatrzymują się na czerwonym świetle i czekają na światło zielone. Ruszają powoli…, jadą coraz szybciej…, a teraz zatrzymują się i tyłem wjeżdżają do garażu.
Opowieść można powtarzać, zmieniając kolejność czynności.
- „Egzamin na prawo jazdy” – quiz wiedzy o ruchu drogowym. Rodzic informuje dziecko, że będą dziś zdawać egzamin na prawo jazdy. Dziecko losuje pytania i odpowiada na nie. Za poprawną odpowiedź jest przydzielany jeden żeton (np. klocek, guzik). Po zakończeniu zabawy, jeśli zdobył co najmniej pięć żetonów, dostaje „prawo jazdy”. Przykładowe pytania do quizu:
1. Jakie światło pozwala samochodom ruszać?
2. Kto kieruje ruchem drogowym?
3. W jakim miejscu pieszy może przejść przez jezdnię?
4. Jakie światło każe się zatrzymać?
5. Jakie pojazdy na dwóch kołach mogą poruszać się po drogach?
6. Jak nazywają się samochody do przewożenia ciężkich i dużych ładunków?
7. Jakie pojazdy mogą jeździć na sygnale?
8. Na jakim świetle pieszy może przejść przez jezdnię?
9. Jak nazywa się miejsce, gdzie kierowcy mogą zostawić samochód?
10. Co kierowca i pasażerowie muszą zapiąć, nim samochód ruszy?
Czwartek 14.05.2020
Chcę być kominiarzem
• „Idzie kominiarz po drabinie” – zabawa ruchowa ze wspinaniem na palce. Dziecko kuca na podłodze. Razem z rodzicem wypowiadają treść wierszyka:
Idzie kominiarz po drabinie, fiku-miku, już jest w kominie
i powoli podnosi się, aż do wspięcia na palce, z wyciągniętymi w górę rękoma.
- „Kto to taki?” – rozpoznawanie zawodu na podstawie opisu słownego. Rodzic czyta zagadki, których rozwiązaniem są znane dziecku zawody. Przykładowe zagadki:
Kto w białym fartuchu przez dzień cały czeka, czy go ktoś poprosi o sprzedanie lekarstw? (aptekarz)
Ma narzędzie pracy: nożyczki i brzytwę. Gdy czupryna zbyt urośnie, składasz mu wizytę. (fryzjer)
Jaki zawód ma ten pan, co naprawi każdy kran? (hydraulik)
Nie jest kotem, a bez strachu po spadzistym chodzi dachu. Czarne ręce ma i twarz i ty go na pewno znasz. (kominiarz)
Z wielką torbą chodzi co dzień przy pogodzie, niepogodzie. Czekaj go, gdy listu chcesz. Kto to jest? Czy wiesz? (listonosz)
Dobrym okiem, bystrym słuchem kieruje ulicznym ruchem. (policjant)
Nosi hełm jak żołnierz. Do nieprzyjaciela nie prochem i kulami, ale wodą strzela. (strażak)
Jak się nazywa taki lekarz, którego pacjent głośno szczeka? (weterynarz)
„Księga zagadek. 3000 zagadek dla młodszych i starszych dzieci”, wybór i oprac. E.M. Skorek, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005
- „Czarno na białym” – doskonalenie spostrzegawczości, wskazanie prawidłowego cienia (karta pracy). Rodzic prosi, żeby dziecko przyjrzało się uważnie rysunkowi kominiarza, odszukało identyczny cień i narysowało przy nim uśmiechniętą buzię. Na koniec dziecko liczy szczeble drabiny i koloruje tyle samo guzików. Rodzic opowiada przy tym dziecku o przesądzie, który mówi, że złapanie za guzik podczas spotkania z kominiarzem przynosi szczęście. Jeśli jest to konieczne, tłumaczy też znaczenie słowa „przesąd”.
„Karty pracy” cz. 4, s. 18, Nowa Era
- „Idzie kominiarz” – zabawa rytmiczna. Przed rozpoczęciem zabawy ruchowej rodzic mówi rytmicznie tekst: Idzie kominiarz po drabinie, fiku-miku, już jest w kominie. Na znak rodzica dziecko mówi rytmicznie rymowankę, spacerując po sali. Na słowa: fiku-miku – dziecko zatrzymuje się i, stojąc w miejscu, wykonuje rękami „młynek”. Na słowa: już w kominie – wyciąga ręce do góry.
- „Języczek kominiarz” – zabawa logopedyczna, ćwiczenia narządów artykulacyjnych – języka, warg i żuchwy. Rodzic opowiada, demonstruje i kontroluje; dziecko wykonuje ćwiczenia aparatu artykulacyjnego. Języczek – kominiarz lubi swoją pracę i stara się wykonywać ją starannie. Codziennie rano szeroko otwiera swoją torbę i sprawdza, czy wszystkie narzędzia są na swoim miejscu.Dziecko mocno opuszczają żuchwę, jak przy wymawianiu głoski „a”. Zamyka na suwak i uśmiecha się. Buzia zamknięta, wargi złączone – uśmiech. Bierze jeszcze okrągłą, długą szczotkę. Wargi ułożone w ryjek i wysunięte do przodu (jak przy „u”). Teraz może rozpocząć pracę. Pierwszy komin jest bardzo wysoko. Języczek wspina się po drabinie. Język stara się dotrzeć do nosa, wspina się pomału od zębów poprzez wargę jak najwyżej. Drugi komin – dużo niżej. Język maksymalnie wysuwa się na brodę. Teraz nasz kominiarz bierze szczotkę i czyści kolejny komin – od środka. Język pomału „szoruje” górne zęby od wewnętrznej strony. Podobnie dolne. A teraz musi wyczyścić zewnętrzne ścianki komina. Język szoruje zewnętrzną powierzchnię zębów – najpierw górnych, potem dolnych. I jeszcze brzegi komina. One też muszą lśnić! Język przesuwa się powoli ruchem okrężnym po krawędziach górnych i dolnych zębów – kilka kółek. Czyżbym zapomniał o którymś kominie? Języczek rozgląda się. Język przesuwa się do lewego kącika ust i do prawego – na zmianę. Uff, wszystkie kominy czyste! Teraz czas na odpoczynek i drugie śniadanie. Dzieci naśladują zdecydowane ruchy żucia – ruszanie szczęką.
język angielski
/uploads/5e125d739ee04/pages/16/content//4 latki 14.05.docx
Środa 13.05.2020
Bawimy się w kucharzy
- „Kolorowa kanapka” – samodzielne przygotowanie kanapek z wykorzystaniem różnokolorowych warzyw, wdrażanie do zdrowego odżywiania się. Rodzic omawia z dzieckiem kolejne czynności: umycie rąk, rozłożenie umytych warzyw i innych produktów spożywczych na stole, przygotowanie kanapek, ułożenie kanapek na talerzach, sprzątnięcie, degustacja. Po umyciu rąk dziecko rozkładają na stole pokrojone pieczywo, masło, biały serek kanapkowy, pokrojoną rzodkiewkę, ogórek i pomidory, sałatę, szczypiorek, plasterki wędliny i żółtego sera. Wspólnie omawiają wartości zdrowotne zebranych produktów, a następnie samodzielnie wykonują zdrowe, kolorowe kanapki.
- „Kim chcę być” – utrwalenie nazw zawodów na podstawie tekstu piosenki.
- „Duży – większy, mały – mniejszy” – klasyfikowanie naczyń kuchennych według wielkości. Rodzic prezentuje dziecku naczynia kuchenne, np. miseczki lub talerzyki różnej wielkości. Opowiada dziecku krótką historyjkę o misiach, można użyć maskotek.
Były sobie trzy misie: tata, mama i synek. Tata miś był duży i potężny, mama mniejsza i drobniejsza od taty, a synek – najmniejszy. Za każdym razem, gdy siadali do posiłków, mama zjadała dużą porcję, tata większą od mamy, a synek mniejszą niż mama i tata.
Rodzic prosi dziecko, aby wśród zgromadzonych przedmiotów odnalazły naczynia należące do taty, mamy i synka, i rozłożyło je, dzieląc na grupy. Wspólnie z dzieckiem należy porównać ich wielkość, np. Miska mamy jest mniejsza niż taty. Miska taty jest większa niż synka. Każde dziecko wybiera sobie jeden przedmiot i opisuje go w podobny sposób. Następnie rodzic wskazuje jedno naczynie i określa jego wielkość. Zadaniem dziecka jest wskazanie i nazwanie innych naczyń za pomocą określeń: większy, mniejszy.
- „Szef kuchni poleca” – formowanie z plasteliny ulubionej potrawy na jednorazowych talerzykach papierowych. Rodzi prosi dziecko o zastanowienie się, jaka jest jego ulubiona potrawa, co najbardziej lubi jeść. Rodzic daje papierowy talerzyk, a dziecko lepi ulubione dania z plasteliny.
Wtorek 12.05.2020
Kto uszyje spodenki?
- „Ściegi maszynowe” – zabawa ruchowa z podskokami. Dziecko w zabawie naśladuje ruchy igły maszynowej: ścieg pojedynczy – skoki na jednej nodze; ścieg podwójny – skoki obunóż; fastryga – długie skoki naprzemienne.
- „Krawcowa” – wysłuchanie wiersza I. Salach; wprowadzenie w tematykę krawiecką.
Krawcowa Kłopot wielki,
bo pętelki poplątały nici moje,
a tu jeszcze tyle pracy nad dużym wykrojem.
Już nożyczki idą w ruch,
igła z nitką są gotowe,
moim lalkom dziś uszyję
eleganckie stroje nowe.
Jeszcze nie potrafię sama,
a więc kroi moja mama.
I już z formy wykrojona
nowa suknia wymarzona.
Być krawcową – trudna rzecz.
Wielką wprawę trzeba mieć.
Suknię lalce mierzy mama,
kiedyś ją uszyję sama.
Iwona Salach
Rodzic zachęca dziecko do rozmowy:
– Czym zajmuje się krawcowa?
– Jakich rzeczy potrzebuje do szycia?
– Co może uszyć krawcowa?
I. Salach, „Krawcowa” [w:] I. Salach, „Wiersze dla przedszkolaka”, ZWiR „Iwanowski”, Płock 1995, s. 65
„Ściegi” – ćwiczenia grafomotoryczne. Rodzic prezentuje tkaniny (ubrania) z różnymi ściegami: ręcznymi i maszynowymi. Nazywa je: fastryga, okrętka, zygzak itd. Dokładnie opisuje ich wygląd – położenie i układ nici na tkaninie. Prosi dziecko, żeby najpierw w powietrzu, potem na podłodze, ruchem ręki spróbowały odwzorować ścieg, najpierw rytmicznie razem z nim, a potem samodzielnie. Dziecko siada przy stoliku, na którym leżą białe lub kolorowe kartony i grube flamastry. Kreśli rytmicznie w powietrzu, potem na kartonach, szlaczki podobne do krawieckich ściegów.
- „Przeplatanka” – przewlekanie sznurówek przez otwory w planszy, doskonalenie sprawności manualnej. Rodzic prezentuje dziecku planszę z dziurkami. Dziecko przeplata kolorowe sznurowadła przez dziurki, próbując uzyskać zamierzony kształt. Może też próbować przytwierdzić do planszy guziki o dużych dziurkach.
„Wycinanki-składanki” – „Przeplatanka” (nr 26) kolorowe sznurowadła, guziki z dużymi dziurkami
- „Pokaz mody” – zabawa ruchowa. Dziecko przy akompaniamencie dowolnej melodii naśladuje ruch modelek lub modeli, prezentują swój strój.
język angielski
/uploads/5e125d739ee04/pages/16/content//ang 4 latki 12.05.docx
Poniedziałek 11.05.2020
A moi rodzice…
• „Gdzie pracuje moja mama? Kim jest mój tata z zawodu?” – rozmowa rodzica z dzieckiem na temat pracy zawodowej rodziców. Rodzic zwraca uwagę na wypowiadanie się przez dzieci pełnymi zdaniami.
- „Kim chcę być” – nauka piosenki i rozmowa na jej temat. Dziecko powtarza słowa piosenki fragmentami na zasadzie echa. Rytmicznie mówi fragmenty tekstu piosenki z różną dynamiką: średnio głośno, cicho, szeptem oraz w różnym tempie: bardzo wolno, wolno, umiarkowanie.
- Ja chcę być lekarką!
A ja piosenkarką!
Ja chcę być piłkarzem!
A ja marynarzem!
Ja chcę być dentystą!
A ja maszynistą!
Ja chcę być aktorką!
A ja dyrektorką!
Ref.: Płyną marzenia jak białe ptaki,
marzą dziewczynki, marzą chłopaki!
Kiedy się marzy, to coś się zdarzy!
A bez marzenia nic się nie zmienia!
- Ja chcę być górnikiem!
A ja podróżnikiem!
Ja chcę być pisarką!
Ja chcę być kucharką!
Ja chcę w kosmos latać!
A ja muchy łapać!
Ja chcę być krawcową!
No a ja – królową!
Ref.: Płyną marzenia...
- „A jak będę dorosła” – rozmowa na temat wymarzonych zawodów dziecka.. Dziecko wymienia zawody, które są wymienione w piosence „Kim chcę być”. Następnie chętne dziecko wypowiadają się na temat preferowanych i wymarzonych zawodów. Stara się uzasadnić swoje wybory.
- „Co jest potrzebne w pracy?” – doklejanie atrybutów do przedstawicieli różnych zawodów na karcie pracy. Nauczyciel prosi, żeby dzieci rozpoznały i nazwały zawody przedstawione na rysunkach, a następnie dokleiły do każdej postaci potrzebny jej atrybut.
„Karty pracy” cz. 4, s. 17, Nowa Era - „Kim będę?” – rysowanie wymarzonych zawodów dzieci. Dziecko krótko omawia swoje wymarzone zawody i związane z nimi atrybuty. Planuje, co będzie na rysunku. Rodzic przypomina, że na rysunku powinna znaleźć się postać dziecka wykonującego pracę i przedmioty potrzebne do jej wykonywania oraz tło.