Zdalne nauczanie 11-15.05.2020
15.05.2020 r. Bądź ostrożny!
1. „Tratwa” – zabawa ruchowa. Dzieci wyobrażają sobie, że pływają po otwartym morzu, słuchają opowieści i przedstawiają ruchem jej treść: Statek płynął po otwartym morzu. Pasażerowie
w spokoju podziwiali widoki i wsłuchiwali się w szum fal. Nagle zerwał się silny wiatr, statek przechylił się gwałtownie i zaczął tonąć. Pasażerowie wskoczyli do morza i każdy z nich zajął jedną tratwę (dzieci pojedynczo stają na rozłożonych gazetach). Fale były jednak tak silne, że przechylały tratwy. Rozbitkowie postanowili płynąć na nich parami (na jednej gazecie staje dwoje dzieci). Zaczął padać deszcz, a wiatr wcale nie słabł. Ponieważ sytuacja stawała się coraz groźniejsza, rozbitkowie postanowili dopłynąć do lądu, łącząc po dwie tratwy. Nie mieli lin ani sznurów, musieli więc trzymać się mocno za ręce i uważać, by tratwy się nie przechylały. Wszystkim było bardzo zimno i ciasno. W końcu deszcz ustał, a w oddali ukazał się ląd. Rozbitkowie zaczęli szybko wiosłować dłońmi, by dopłynąć do brzegu (dzieci naśladują wiosłowanie), gdzie było sucho i bezpiecznie.
2. „Zachowaj ostrożność!” – słuchanie fragmentu baśni braci Grimm o Czerwonym Kapturku.
Czerwony Kapturek
Była raz mała, słodka dzieweczka, którą kochał każdy, kto ją tylko ujrzał, a najwięcej kochała ją babcia – nie wiedziała wprost, co jej dać. Pewnego razu podarowała jej kapturek z czerwonego aksamitu, a dziewczynce tak się ten kapturek podobał, że nie chciała nosić żadnego innego, toteż nazwano ją Czerwonym Kapturkiem.
Pewnego razu rzekła matka do Czerwonego Kapturka:
– Oto masz, dziecko, w koszyku placek i butelkę soku, zanieś to babci, która jest chora i słaba i ucieszy się bardzo tym podarunkiem. Idź zaraz, póki nie ma wielkiego upału, a idąc nie biegaj i nie zbaczaj z drogi, bo mogłabyś upaść i stłuc butelkę. Kiedy zaś wejdziesz do pokoju, nie zapomnij powiedzieć babci „dzień dobry” i nie rozglądaj się wpierw po wszystkich kątach.
– Zrobię wszystko, jak każesz – przyrzekł Czerwony Kapturek mamusi.
Babcia mieszkała w lesie, o pół godzinki ode wsi. Kiedy dziewczynka weszła do lasu, spotkała wilka. Ale Czerwony Kapturek nie wiedział, że to takie złe zwierzę, i nie bał się go.
– Dzień dobry, Czerwony Kapturku – rzekł wilk.
– Dzień dobry, wilku – odparła dzieweczka.
– Dokąd to tak wcześnie?
– Do babci.
– A cóż tam niesiesz pod fartuszkiem?
– Placek i sok: mamusia piekła wczoraj, posyła więc trochę chorej i słabej babuni, żeby sobie podjadła i sił nabrała.
– A gdzie mieszka twoja babcia, Czerwony Kapturku?
– O, to jeszcze kwadrans drogi stąd! Daleko w lesie, pod trzema wielkimi dębami stoi chatka, otoczona leszczynowym żywopłotem, na pewno tam trafisz – rzekł Czerwony Kapturek. Wilk zaś pomyślał sobie: „To młode, kruche stworzonko lepiej mi będzie smakować niż stara babcia. Trzeba sobie sprytnie poradzić, żeby obie zjeść!” Idąc kawałek u boku Czerwonego Kapturka, rzekł:
– Spójrz, jak pięknie kwitną dokoła kwiatki, dlaczego nie patrzysz na nie? I zdaje się, że nie słyszysz, jak słodko śpiewają ptaszki? Idziesz prosto przed siebie, jak do szkoły, a w lesie jest przecież tak miło!
Czerwony Kapturek otworzył oczy, a widząc promienie słońca tańczące wśród drzew i całe łany kwiatów, pomyślał: „Babunia ucieszy się, gdy jej przyniosę ładny bukiecik. Jest jeszcze dość wcześnie, zdążę na czas”. I pobiegła w las, szukając kwiatków. A gdy zerwała jeden, wnet spostrzegła dalej inny, piękniejszy, biegła więc za nim i coraz głębiej wchodziła w las. Tymczasem wilk pobiegł prosto do domku babci i zapukał do drzwi.
– Kto tam? – zapytała staruszka.
– To ja, Czerwony Kapturek, przynoszę babci ciasta i wina, otwórz, babciu.
– Naciśnij klamkę – rzekła babcia – za słaba jestem, aby wstać. Wilk nacisnął klamkę, drzwi otworzyły się, a zwierz zbliżył się bez słowa do łóżka babci i połknął ją. Potem ubrał się w jej koszulę i czepek, położył się do łóżka i zasunął firaneczki. Kiedy Czerwony Kapturek nazbierał tyle kwiatów, że już ich unieść nie mógł, przypomniała mu się nagle babcia i dziewczynka pobiegła szybko do jej domku. Zdziwiła się bardzo, że drzwi są otwarte, a wchodząc do pokoju, pomyślała: „O Boże, tak mi jakoś straszno, a zwykle chętnie przecież chodzę do babuni!”
– Dzień dobry! – zawołała, ale nie otrzymała odpowiedzi.
– Zbliżyła się więc do łóżka i odsunęła firaneczki. Ujrzała babcię, która miała czepek mocno naciągnięty na twarz i bardzo dziwnie wyglądała.
– Ach, babciu, dlaczego masz takie wielkie uszy?
– Abym cię lepiej mogła słyszeć!
– A dlaczego masz takie wielkie oczy?
– Abym cię lepiej mogła widzieć!
– A dlaczego ręce masz takie wielkie?
– Abym cię lepiej mogła objąć!
– A dlaczego, babciu, masz taki brzydki, wielki pysk?
– Aby cię łatwiej zjeść!
I w tejże chwili wilk wyskoczył z łóżka i połknął biednego Czerwonego Kapturka. Gdy wilk zaspokoił już swą chętkę, położył się z powrotem do łóżka i wnet zasnął, chrapiąc głośno. (…)
J. i W. Grimm, przełożył M. Tarnawski
3. „Kodeks bezpiecznego zachowania w różnych sytuacjach” – opracowanie słownego i graficznego kodeksu. Zachęcamy dzieci do przedstawienia na rysunku sytuacji, które są niebezpieczne dla zdrowia i życia (może to być pożar, wypadek samochodowy, kradzież, zasłabnięcie itp ). Składamy kartkę z bloku rysunkowego na pół. Na jednej połowie kartki dzieci mają narysować jakieś niebezpieczne
zdarzenie, np pożar, a na drugiej rodzaj interwencji, jaką należy podjąć, np przyjazd straży pożarnej.
4. „Droga na piknik” – ćwiczenie sprawności manualnej (karta pracy) Dzieci rysują drogi zwierząt na piknik oraz kolorują obrazek.
„Karty pracy” cz. 4, s. 32
5. W ramach programu „Przedszkolaki czytają” – Kopciuszek czytamy baśni Braci Grimm.
Źródło:
Wielka Kolekcja Bajek Bracia Grimm "Kopciuszek" czyta Wiktor Zborowski
14.05.2020 r. Niezwykłe spotkanie.
1. „Musztra wojskowa” – zabawa ruchowa, poruszanie się zgodnie z wydawanymi komendami. Wyjaśniamy, że w tej zabawie dorosły będzie generałem, a dziecko z rodzeństwem będą żołnierzami „Żołnierze” uważnie słuchają i wykonują komendy „generała”:
– Baczność! – dzieci prostują ramiona i plecy, łączą stopy;
– Spocznij! – rozluźniają ramiona i wysuwają lewą stopę;
– W dwuszeregu zbiórka! – ustawiają się przed „generałem” w dwóch równoległych szeregach, jeden rząd za drugim, na wyciągnięcie ramion;
– W szeregu zbiórka! – ustawiają się przed „generałem” w szeregu, ramię przy ramieniu;
– Baczność! Spocznij! Kolejno odlicz! – stojąc w szeregu (lub w dwuszeregu), kolejno odliczają;
– Bieg w miejscu! – biegną w miejscu, wysoko unosząc kolana;
– Cztery podskoki! – wykonują cztery podskoki w miejscu;
– Trzy pompki! – robią trzy pompki;
– Pięć przysiadów! – wykonują pięć przysiadów.
2. „Zawód – żołnierz” – przedstawienie specyfiki służby żołnierza, rozmowa o roli i znaczeniu wojska podczas wojny i w czasie pokoju. Zachęcamy dziecko do zastanowienia się nad pytaniami: Do czego potrzebne jest wojsko? Co robią żołnierze w czasie wojny, a co w czasie pokoju? Czy wszyscy żołnierze mają takie same mundury?.
3. „Rymy” – doskonalenie percepcji słuchowej (karta pracy).Dziecko nazywa obrazki, wkleja kolejne, których nazwy się rymują, a następnie rysuje trzeci obrazek, którego nazwa pasuje do rymu. Mogą skorzystać z podpowiedzi – zagadek:
nożyczki – koszyczki – pierniczki (słodkie ciasteczka, które pochodzą z Torunia);
młotek – kotek – płotek (drewniany, dookoła domu);
trampolina – malina – lina (można się po niej wspinać lub coś nią związać) ;
nuty – koguty – buty (zakładasz je na nogi, wychodząc na spacer).
„Karty pracy” cz. 4, s. 31
4. „Projektujemy mundur żołnierza” – praca plastyczna, rysowanie munduru według własnego pomysłu.
język angielski
/uploads/5e125d739ee04/pages/17/content//5 latki 14,005.docx
13.05.2020 r. Kto spieszy się na ratunek?
1. „Strażacy bohaterzy” – zabawa przy piosence.
Żródło: "Strażacy bohaterzy" Urwisowo
2. „Kto spieszy na ratunek?” – swobodne wypowiedzi dziecka na podstawie dotychczas zdobytej wiedzy i własnych spostrzeżeń. Prosimy dziecko, aby wymieniło sytuację, w których niezbędna jest natychmiastowa pomoc odpowiednich służb. Podczas rozmowy zadajemy pytania: Kiedy czujemy się zagrożeni? Jak reagujemy w niebezpiecznej sytuacji? Co należy robić, gdy grozi nam niebezpieczeństwo?. Prosimy też o zapamiętanie numerów telefonów alarmowych: pogotowie ratunkowe – 999, straż pożarna – 998, policja – 997, numer alarmowy, gdy dzwonimy z telefonu komórkowego lub stacjonarnego – 112 Przypominamy, że połączenia te są bezpłatnie, ale korzystanie z nich jest zarezerwowane wyłącznie dla osób w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia – nie można ich wykorzystywać dla żartu. Jednocześnie pouczamy, że dziecko, które widzi potrzebę wezwania pomocy i dzwoni pod numer alarmowy, powinno się przedstawić, powiedzieć, co się stało i podać miejsce zdarzenia,może też zwrócić się o pomoc do osoby dorosłej, np sąsiada.
3. „Nie tylko wóz strażacki” – rozpoznawanie i nazywanie sygnałów pojazdów uprzywilejowanych, utrwalanie znajomości numerów alarmowych (karta pracy).
4. „Sprawni strażacy” – ćwiczenia gimnastyczne. Zachęcamy dziecko do wykonywania ćwiczeń i tłumaczymy, że utrzymywanie dobrej kondycji fizycznej jest konieczne w pracy wszystkich służb ratowniczych. Sprawność i wytrzymałość, jaką dają regularne ćwiczenia, pomagają ratownikom w udzielaniu ludziom pomocy.
– przejść przez obręcz,
– wykonać trzy skoki przez skakankę,
– zrobić przysiad z woreczkiem na głowie.
5. „Pojazd uprzywilejowany” – wykonywanie z pudełek modeli wozów strażackich, radiowozów i karetek pogotowia. Zachęcamy dziecko do rozmowy o wyglądzie i przeznaczeniu pojazdów uprzywilejowanych
Prezentujemy materiały, z których dzieci mają wykonać modele tych pojazdów: pudełka różnej wielkości, papier kolorowy, nożyczki, klej. Zwracamy uwagę na ich cechy charakterystyczne: kolor, wielkość, szczegóły wyposażenia.
12.05.2020 r. Dzielni strażacy.
1. „Straż pożarna” – opowieść ruchowa z ćwiczeniami ortofonicznymi. Dzieci przedstawiają za pomocą ruchu, gestu i wyrazów dźwiękonaśladowczych opowiadanie: Strażacy wyruszają do gaszenia pożaru
(dzieci naśladują wycie syreny strażackiej: eee-ooo, eee-ooo, eee-ooo). Szybko dojeżdżają na miejsce i wyskakują z wozu (podskakują i wołają: Hop!). Rozwijają węże gaśnicze (wykonują „młynek” dłońmi) i gaszą pożar strumieniami wody (kierują wylot wyimaginowanej sikawki na „płomienie” i syczą: śśśśśśśś). Wkrótce udaje im się ugasić ogień (syczą: psss, psss) Wszyscy się cieszą (wołają: Hura!), że niebezpieczeństwo minęło.
2. „Poznajemy litery – litera h – zapoznanie z obrazem graficznym litery h, doskonalenie percepcji słuchowej (karta pracy). Dzieci dzielą wyrazy hałas, huk, harmider na sylaby i tupią tyle razy, ile jest sylab w wyrazach. Następnie na kartach pracy dzieci kolorują literę h, H, głoskują nazwy trzech obrazków i zaznaczają miejsce głoski h w modelach, a następnie dzielą na sylaby nazwy kolejnych obrazków i rysują przy nich odpowiednią liczbę kwadratów Kolorują kwadraty odpowiadające sylabom zawierającym głoskę h. Na zakończenie dzieci wykonują ćwiczenia grafomotoryczne: rysują po śladzie harfę i rysują szlaczek najpierw po śladzie, a następnie samodzielnie.
„Karty pracy” cz. 4, s. 28 ; "Karty pracy" cz. 4 s. 29,
3. „Strażacy bohaterzy” – zabawa przy piosence.
Żródło: "Strażacy bohaterzy" Urwisowo
język angielski
/uploads/5e125d739ee04/pages/17/content//5 ang 12.05..docx
11.05.2020 r. Kim będę?
1. „Zawody naszych rodziców” – rozmowa dziecka z rodzicem na temat wykonywanych zawodów mamy i taty, rysowanie portretów rodziców.
2. "Wszyscy dla wszystkich" - przeczytanie wiersza J. Tuwima.
Murarz domy buduje,
Krawiec szyje ubrania,
Ale gdzieżby co uszył,
Gdyby nie miał mieszkania?
A i murarz by przecie
Na robotę nie ruszył,
Gdyby krawiec mu spodni
I fartucha nie uszył.
Piekarz musi mieć buty,
Więc do szewca iść trzeba,
No, a gdyby nie piekarz,
Toby szewc nie miał chleba.
Tak dla wspólnej korzyści
I dla dobra wspólnego
Wszyscy muszą pracować,
Mój maleńki kolego.
3. „A ja będę ” – wysłuchanie opowiadania z „Książki”.
Przykładowe pytania i polecenia:
– Kto przyszedł do przedszkola, aby opowiedzieć o swojej pracy?
– Jaki zawód wykonywał tata Antosia?
– Kim Kajtek chciałby zostać w przyszłości? Dlaczego?
– Poproś mamę lub tatę, żeby opowiedzieli Ci o swojej pracy. Zapytaj ich, gdzie pracują i co robią.
– Kim chcesz zostać, gdy dorośniesz?
4. „Różne zawody” – oglądanie ilustracji, odgadywanie nazw zawodów wykonywanych przez osoby przedstawione na obrazkach.
5. „Zawody” – ćwiczenia usprawniające myślenie (karta pracy) Dzieci nazywają zawody, jakie wykonują postaci na obrazkach, i łączą przedstawicieli zawodów z tworzonymi przez nich przedmiotami.
„Karty pracy” cz. 4, s. 27
6." Myjemy rączki" - pamiętamy o dokładnym myciu rączek, nauka krótkiej rymowanki jako instrukcji dokładnego mycia rąk.
Umyj rączkom brzuszki,
później plecki i paluszki,
Potem palce złap na wędkę,
pokręć kciuki śrubokrętem.
I na koniec swe paluszki,
potrzyj jeszcze o dwa brzuszki.