Zdalne nauczanie 25-29.05.2020
29.05.2020 r. Pochód z chińskim smokiem.
1. "Jesteśmy dziećmi" zabawa przy piosence.
Źródło: Śpiewające Brzdące "Jesteśmy dziećmi", YouTube
2. „Daleki Wschód” – próby odgadnięcia tematu dnia na podstawie charakterystycznej muzyki.
Źródło: Muzyka z Chin, YouTube
3. „W chińskiej restauracji” – próby jedzenia ryżu pałeczkami. Objaśniamy, jak należy jeść ryż pałeczkami. Demonstrujemy prawidłowy sposób trzymania pałeczek i technikę jedzenia. Istotne znaczenie ma metoda gotowania ryżu – ryż gotowany w Chinach jest lepki i zbity w grudki łatwe do uchwycenia pałeczkami.
4. „Kolorowe smoki” – oglądanie i opisywanie wyglądu chińskich smoków noworocznych, kolorowanie według wzoru (karta pracy). Dzieci przyglądają się zdjęciom smoków, opisują ich wygląd, kolory, a następnie kolorują według wzoru.
„Karty pracy” cz. 4, s. 42,
5. „Chiński smok” – praca plastyczno-konstrukcyjna. Wykonanie chińskiego smoka jedynie na podstawie opisu słownego: Chiński smok ma ciało węża, pysk wielbłąda, łuski karpia, łapy tygrysa i szpony orła. W pysku często trzyma perłę, która oznacza doskonałość. Wykorzystujemy dowolne materiały które znajdziemy w domu, części smoka możemy połączyć taśmą samoprzylepną.
6. „Zabawy z szarfami i piłką” – zestaw ćwiczeń gimnastycznych zapobiegających płaskostopiu.
1. W siadzie skulnym podpartym na podłodze, w siadzie na ławeczce (krzesełku) lub w pozycji stojącej – chwytanie szarfy palcami stopy lewej i prawej na zmianę, podnoszenie, potrząsanie, rzucanie w przód i dobieganie do szarfy.
2. Pozycja wyjściowa jak wyżej – zbieranie rozciągniętej szarfy palcami stopy lub stóp (fastrygowanie, szycie).
3. W leżeniu tyłem, w siadzie skulnym, podpartym – palce stóp trzymają końce szarfy, ruchy nóg naśladują jazdę na rowerze, trzymana szarfa imituje łańcuch rowerowy.
4. Chód na piętach, trzymanie końców szarfy palcami stóp.
5. Siad skulny, podparty lub siad na ławeczce (krzesełku) – toczenie piłeczki podeszwową częścią stopy w przód i w tył na zmianę lewą i prawą oraz obiema stopami jednocześnie W tych pozycjach można jednocześnie wykonywać piłką ruchy okrężne.
6. Siad skulny, podparty lub leżenie tyłem, kolana rozchylone, stopy obejmują piłkę i całymi podeszwami przylegają do wypukłej powierzchni piłki – wznos nóg nad podłogę i obracanie piłki stopami.
7. W leżeniu tyłem, piłka między stopami – przeniesienie piłki za głowę, dotknięcie nią podłogi, a następnie przeniesienie nóg w przód i postawienie skulnie (leżenie przewrotne)
8. Siad z kolanami podkurczonymi i rozchylonymi, piłka włożona między stopy tak, ażeby do niej przylegały podeszwy stóp – podrzuty piłki stopami i chwyty oburącz
9. W leżeniu tyłem – toczenie piłki stopami po ścianie (kolana zgięte).
10. W siadzie na ławeczce (krzesełku) – odbijanie piłki o podłogę, na zmianę prawą i lewą stopą.
K. Wlaźnik „Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczyciela”, Wydawnictwo JUKA, Warszawa 1999, s. 188–189
7. Przedszkolaki czytają- w ramach programu baśni Braci Grimm „Królewna Śnieżka” audiobook
Źródło: baśni Braci Grimm "Królewna Śnieżka" czyta Wiktor Zborowski, YouTube
28.05.2020 r. Kto mieszka w wigwamie?
1. „Indiański taniec” – improwizacja ruchowa przy muzyce.
Źródło: Śpiewające Brzdące - Indiański taniec
2. „Ryczący Bawół czy Szemrzący Strumyk” – zabawa językowa, wymyślanie indiańskich imion.
3. „Kolorowe stroje” – uzupełnianie brakujących części obrazka (karta pracy).Dzieci przyglądają się postaciom z różnych kontynentów, wklejają brakujące elementy ich strojów, omawiają ich wygląd i kolory.
„Karty pracy” cz. 4, s. 41
4. „W indiańskiej wiosce” – poznawanie charakterystycznego stroju, narzędzi, obrzędów indiańskich.
5. „Indianie” – opowieść ruchowa.
W pewnej indiańskiej wiosce zapanował głód. „Uuuu...” (dzieci wydają jęki rozpaczy). Indianin Wielkie Sokole Oko zwołuje zebranie i powiada: „Posłuchajcie, bracia. Musimy wybrać się na polowanie, ponieważ skończyły się zapasy jedzenia. Kto pojedzie ze mną?” (dzieci zgłaszają się, unosząc rękę w górę). Indianie wsiadają na koń – siup (podskakują) – i jadą (naśladują jazdę na koniu, podskoki w siodle). Rozglądają się za bizonem (rozglądają się, przykładając obie dłonie do czoła), a bizona ani śladu. Jadą dalej, przejeżdżają przez drewniany most (uderzają dłońmi o kolana), jadą dalej, przejeżdżają przez żelazny most (uderzają dłońmi o podłogę), jadą dalej, rozglądają się (rozglądają się). Przejeżdżają przez błoto (klepią się po policzkach, wydając jednocześnie dźwięki przypominające odgłos rozpryskującego się błota), wycierają się z błota (wycierają twarz rękoma). Przybywają na polanę, rozglądają się (rozglądają się) Dostrzegają (wysuwają do przodu głowę, otwierają szeroko oczy – przyglądają się) pod drzewem bizona. Skradają się cichutko (skulone, poruszają rękoma zgiętymi w łokciach, jakby się skradały), wyciągają strzały – ciach (sięgają ręką do tyłu, przez ramię – do kołczana), napinają łuki (trzymając lewą rękę wyprostowaną, dłoń zaciśnięta, prawą dłonią sięgają do lewej, następnie przyciągają do siebie prawą rękę, zginając ją w łokciu) i – psium (prostują prawą rękę, otwierając jednocześnie dłoń – lecąca strzała) ( ) Patrzą – trafili. Biegną po bizona (dzieci poruszają szybko rękoma zgiętymi w łokciach, jakby biegły). Wkładają bizona na konia – aaa siup (wykonują ruchy naśladujące układanie bizona na koniu) – a bizon,
że jest ciężki, spada z konia – łup (opuszczają ręce – bizon spada z konia). Ponownie wkładają bizona na konia – aaa siup (wykonują ruchy naśladujące układanie bizona na koniu) – a bizon, że jest ciężki, spada z konia – łup (opuszczają ręce – bizon spada) Zezłościli się Indianie. Ostatni raz bizona na konia – aaa siup (wykonują ruchy naśladujące układanie bizona na koniu), sami na konia – siup (podskakują) i wracają do wioski (naśladują jazdę na koniu, podskoki w siodle). Rozpalają ognisko, pieką bizona, kroją (wykonują ruchy przypominające krojenie) i zjadają (udają, że jedzą – poruszają ustami, oblizują się). Teraz brzuchy mają pełne i wydają indiańskie okrzyki: „Uuuu…!” (wydają indiańskie okrzyki radości). Ale nadeszła pora snu – całują żony i dzieci (cmokają, udając, że całują w oba policzki żony i dzieci) – i kładą się spać – chrr..., chrr..., chrr… (układają głowę na złożonych dłoniach i udają, że chrapią).
„W co się bawić z dziećmi? Piosenki wspomagające rozwój dziecka”, oprac. M. Bogdanowicz, Wydawnictwo HARMONIA, Gdańsk 2005, s. 124
6. "Wigwam" - z pomocą rodzica wycinamy koło o średnicy około 15 cm, rozcinamy tak aby powstał niedomknięty stożek, sklejamy go i wycinamy wejście do wigwamu. Od góry wkładamy cztery patyki do szaszłyków i na górze zabezpieczmy je gumką recepturką.
język angielski
/uploads/5e125d739ee04/pages/17/content//5 28.05.docx
/uploads/5e125d739ee04/pages/17/content//5 latki- karta pracy 28.05.doc
27.05.2020 r. Dookoła świata.
1. „Dookoła świata” – zabawa z globusem. Dzieci wskazują na globusie dowolne państwa i ustalają wspólnie z rodzicem, jakim językiem posługują się jego mieszkańcy, jakie miasto jest jego stolicą.
2. „Przyjaciele z końca świata” – wysłuchanie opowiadania z „Książki".
Polecenia:
– Z jakiego kraju przybyli nowi przyjaciele Jagódki i Sebka?
– Polska to Twoja ojczyzna. Dlatego możesz powiedzieć: Jestem…
– Jak nazywa się miejscowość, w której mieszkasz?
– W Polsce ludzie witają się słowami „Dzień dobry”. Zapytaj dorosłych, jak witają się Rosjanie, jak Niemcy, a jak Anglicy.
– Przywitaj się z kolegą w obcym języku.
„Książka” s. 112; Książka s.113
3. „Kontynenty” – zapoznanie dzieci z nazwami kontynentów, wyszukiwanie na mapie i na globusie kontynentu, na którym mieszkają bohaterowie opowiadania.
4. „Patrz uważnie” – ćwiczenie uwagi i spostrzegawczości (karta pracy). Dzieci wyszukują na mapie pokazane obok elementy. Zaznaczają „ptaszkiem” elementy, które są na mapie i stawiają kreskę przy tych, których nie ma (cztery elementy nie występują na mapie).
„Karty pracy” cz. 4, s. 40,
5. „Zabawy z woreczkami” – zestaw ćwiczeń gimnastycznych zapobiegających płaskostopiu.
1. W siadzie skulnym podpartym lub na stojąco – chwytanie palcami stopy woreczka i podnoszenie go.
2. Chód w różnych kierunkach z woreczkami trzymanymi palcami stóp.
3. W pozycji stojącej – chwytanie woreczka palcami stopy z podłogi i przekazywanie do rąk z przodu, z tyłu lub podrzucanie i chwytanie.
4. W pozycji stojącej lub na siedząco – chwytanie woreczka palcami stóp i rzucanie do celu, np do leżącej obręczy, kosza, pudełka.
5. W siadzie skulnym podpartym – chwytanie woreczka palcami jednej stopy i przełożenie przez kolano drugiej nogi.
6. Leżenie tyłem, nogi wzniesione i zgięte, kolana rozchylone szeroko – chwytanie woreczka palcami jednej stopy i przekazywanie drugiej stopie (stopy przekazują sobie woreczek na zmianę)
7. Leżenie tyłem – jazda na rowerze z jednoczesnym trzymaniem woreczków palcami stóp (mijają się kolana, a stopy mocno pedałują).
8. W pozycji stojącej – przenoszenie woreczka palcami jednej, a następnie drugiej stopy z podłogi na ławkę (krzesełko) i odwrotnie (ćwiczą obie stopy).
9. W pozycji stojącej przodem do ściany, z odległości 2–3 kroków – próba celowania w ścianę woreczkiem rzucanym kolejno palcami prawej i lewej stopy.
K. Wlaźnik „Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczyciela”, Wydawnictwo JUKA, Warszawa 1999, s. 186–187
26.05.2020 r. My dzieci Europy.
1. „Nasza Wisła” – utrwalenie piosenki.
1. Wytrysła Wisła z gór,
chciał ją zatrzymać bór
Szumiały jej drzewa
i ptak dla niej śpiewał,
lecz zostawiła bór } bis
Ref : Płynie Wisła, nasza Wisła,
najpiękniejsza z polskich rzek
Chce zatrzymać Wisłę wioska,
wyszła na wiślany brzeg
2. Lecz Wisła dalej mknie,
bo Polskę zwiedzić chce
Urosła po drodze,
już statki i łodzie
na falach huśtać chce }
Ref : Płynie Wisła, nasza Wisła,
najpiękniejsza z polskich rzek
Chce zatrzymać Wisłę Kraków,
wyszedł na wiślany brzeg
3. Lecz Wisła dalej mknie,
znów mija miasta, wsie
Jest bardzo ciekawa,
jak rośnie Warszawa,
Warszawę witać chce } bis
Ref : Płynie Wisła, nasza Wisła,
najpiękniejsza z polskich rzek
Chce zatrzymać ją Warszawa,
wyszła na wiślany brzeg
4. Lecz Wisła dalej mknie,
znów mija miasta, wsie
Wesoła, szczęśliwa,
do Gdańska podpływa
i morze spotkać chce } bis
Ref : Płynie Wisła, nasza Wisła,
najpiękniejsza z polskich rzek
Nic jej w drodze nie zatrzyma,
bo już widać morski brzeg.
2. „Flagi” –oglądanie flag państw europejskich, zwrócenie uwagi dzieci na flagę Unii Europejskiej.
3. „Mapa Europy” – prezentacja mapy Europy i globusa, odszukanie Polski na mapie i na globusie, wymienianie nazw wybranych państw, rysowanie konturów map po śladzie (karta pracy).
4. „Europejczycy” – rozmowa na temat życia ludzi z różnych krajów Europy, zwrócenie uwagi na wspólne tradycje.Korzystając z przewodników i atlasów geograficznych, dzieci wspólnie z rodzicem ustalają, jakim językiem posługują się mieszkańcy wybranych państw europejskich, jak się nazywają stolice tych państw, jaka waluta obowiązuje w tych krajach.
5. „Flaga dzieci Europy” – zaprojektowanie i wykonanie flagi według własnych pomysłów używając różnych materiałów.
6. Dzień Mamy - proszę wręczcie swoim Mamom wykonane laurki i certyfikaty, spróbujcie złożyć im najserdeczniejsze życzenia.
Certyfikat dla SUPER MAMY. Źródło: Printoteka
język angielski 26.05.2020r.
/uploads/5e125d739ee04/pages/17/content//angielski 2.docx
/uploads/5e125d739ee04/pages/17/content//5,6 latk i karta pracy- 26.05.doc
25.05.2020 r. W Polsce się urodziliśmy.
1. „Mazurek Dąbrowskiego” – wysłuchanie hymnu państwowego. Przed włączeniem nagrania wyjaśniamy dziecku, że hymn państwowy jest jednym z naszych symboli narodowych, podobnie jak biało-czerwona
flaga oraz godło Polski – Orzeł Biały. Po wspólnym wysłuchaniu hymnu w postawie stojącej pytamy dziecko: Jaki charakter ma muzyka? Czy słyszało już kiedyś hymn Polski? Jeśli tak, to gdzie był on wykonywany?.Następnie wyjaśniamy, w jakich okolicznościach wykonuje się hymn państwowy.
Źródło: Mazurek Dąbrowskiego , YouTube
2. „Palcem po mapie” – próby odczytywania mapy Polski, wskazywanie większych miast, rzek, gór, morza. Na mapie Polski dziecko próbuje odnaleźć i wskazać Morze Bałtyckie, większe miasta, rzeki i jeziora. Zwracają uwagę na kolory na mapie, tłumaczymy, że każdy kolor ma określone znaczenie: zielony oznacza niziny, żółty – wyżyny, brązowy – góry.
3. „Razem z Wisłą” – „zwiedzanie” Krakowa, Warszawy, Gdańska. Wskazujemy na mapie Polski trzy miasta położone nad Wisłą: Kraków, Warszawę i Gdańsk Pokazujemy przygotowane wcześniej fotografie charakterystycznych obiektów znajdujących się w wybranych miastach i objaśniamy, co przedstawiają.
4. „Wars i Sawa” – wysłuchanie legendy o Warszawie.
Wars i Sawa
Dawno temu, za niepamiętnych czasów, nie było w Polsce ani miast, ani wsi. Kraj pokrywały ogromne, nieprzebyte puszcze, pełne dzikiej zwierzyny. Tylko gdzieniegdzie znajdowały się niewielkie osady ludzkie.
Właśnie wtedy w samym sercu mazowieckiego boru, nad Wisłą, żył młody rybak imieniem Wars. Był to młodzieniec dzielny i pracowity. Sam zbudował łódź, wyciosał wiosła i cierpliwie wiązał sieci. Sprzyjało mu szczęście, toteż kiedy wypływał na połów, zawsze powracał z siecią pełną dorodnych ryb. Wars cieszył się każdą chwilą spędzoną na wodzie, wpatrywał się w bystry nurt i słuchał ptasiego śpiewu. Szczególnie
lubił nocne wyprawy. Na rzece panował wtedy niezmącony spokój, księżyc oświetlał Wisłę srebrnym blaskiem, a z lasu dochodziły tajemnicze odgłosy nocnego życia. Pewnego razu Wars zepchnął łódź na wodę, zarzucił sieci i cierpliwie czekał, ukryty wśród wysokich trzcin. Nagle wzburzyły się wiślane fale i z rzecznych odmętów wynurzyła się… prześliczna dziewczyna. Młody rybak zamarł
z zachwytu i zdumiony patrzył na przedziwne zjawisko. Dziewczyna miała długie, jasne włosy, wielkie, szafirowe oczy i… od połowy ciała rybi ogon, pokryty srebrzystą łuską. Wars przetarł oczy i spojrzał raz jeszcze, nigdy bowiem nie spotkał kogoś takiego. To była syrena! Syrena, nieświadoma tego, że ktoś ją widzi, podpłynęła bliżej i zaczęła śpiewać. Na dźwięk jej pięknego głosu serce młodego rybaka zadrżało. Pokochał ją od pierwszego wejrzenia. Od tej pory co noc chował się w szuwarach, czekając na swoją ukochaną, a potem słuchając jej śpiewu. Aż nadszedł wieczór, gdy postanowił powiedzieć syrenie, co do niej czuje. Na szelest szuwarów zdziwiona dziewczyna przerwała pieśń i podpłynęła do wpatrzonego w nią Warsa.
– Dlaczego podglądasz mnie i podsłuchujesz, jak śpiewam?! – spytała zagniewana.
– Jestem rybakiem, syreno… – zaczął nieśmiało Wars.
– Wiem dobrze, kim jesteś, wiele razy widziałam cię na Wiśle. Ale to jeszcze nie powód, żeby… – Tak, wiem, ale od kiedy ujrzałem cię po raz pierwszy i usłyszałem twój śpiew, nie mogę bez ciebie żyć. Kocham cię, syreno – wyszeptał Wars.
– I ty także nie jesteś mi obojętny – westchnęła. – Ale przecież tak bardzo się różnimy: ja jestem syreną, a ty
człowiekiem… Przecież nie będziesz mógł mieszkać ze mną w rzece. A jeśli to ja zamieszkam z tobą, czy będziesz mógł żyć z kimś takim jak ja?
– Kocham cię, syreno, i tylko to się liczy – odparł Wars.
Syrena podpłynęła do brzegu. Wars wziął ją na ręce, mocno przytulił, po czym wyniósł z wody.
– Czy zostaniesz moją żoną? – zapytał.
– Tak – odpowiedziała.
Szczęśliwy Wars pocałował syrenę, a wtedy opadła z niej rybia łuska i w miejsce ogona pojawiły się nogi.
– Syreno, ty jesteś kobietą! – zawołał zdumiony Wars.
– Sprawdziła się stara przepowiednia, zgodnie z którą, jeśli człowiek pokocha syrenę, a ona zgodzi się zostać jego żoną, wówczas jej rybi ogon zamieni się w nogi – powiedziała syrena. – Na imię mam Sawa – dodała. Wkrótce w chacie nad rzeką odbyło się huczne wesele. Wars i Sawa żyli długo i szczęśliwie, otoczeni miłością i szacunkiem ludzi. Po latach wokół ich domu powstała duża osada rybacka, którą na ich pamiątkę nazwano Warszawą. Dziś Warszawa jest wielkim miastem i stolicą Polski.
Po wysłuchaniu legendy dziecko odpowiada na pytania:
– Kogo zobaczył Wars, gdy pewnej nocy wyruszył na połów?
– Jak wyglądała syrena?
– Co się stało, gdy rybak usłyszał śpiew syreny?
– O co Wars poprosił syrenę?
– W kogo zamieniła się syrena, gdy zgodziła się zostać żoną Warsa?
– Co powstało wokół domu Warsa i Sawy?
„Wars i Sawa” [w:] „Legendy polskie”, tekst M. Grądzka, Wydawnictwo WILGA, Warszawa 2000, s. 5–9, albumy o Krakowie, Gdańsku, Warszawie
5. „Polskie miasta” – zapoznanie z herbami wybranych miast (karta pracy).
6. „Nasza Wisła” – nauka piosenki.
1. Wytrysła Wisła z gór,
chciał ją zatrzymać bór
Szumiały jej drzewa
i ptak dla niej śpiewał,
lecz zostawiła bór } bis
Ref : Płynie Wisła, nasza Wisła,
najpiękniejsza z polskich rzek
Chce zatrzymać Wisłę wioska,
wyszła na wiślany brzeg
2. Lecz Wisła dalej mknie,
bo Polskę zwiedzić chce
Urosła po drodze,
już statki i łodzie
na falach huśtać chce }
Ref : Płynie Wisła, nasza Wisła,
najpiękniejsza z polskich rzek
Chce zatrzymać Wisłę Kraków,
wyszedł na wiślany brzeg
3. Lecz Wisła dalej mknie,
znów mija miasta, wsie
Jest bardzo ciekawa,
jak rośnie Warszawa,
Warszawę witać chce } bis
Ref : Płynie Wisła, nasza Wisła,
najpiękniejsza z polskich rzek
Chce zatrzymać ją Warszawa,
wyszła na wiślany brzeg
4. Lecz Wisła dalej mknie,
znów mija miasta, wsie
Wesoła, szczęśliwa,
do Gdańska podpływa
i morze spotkać chce } bis
Ref : Płynie Wisła, nasza Wisła,
najpiękniejsza z polskich rzek
Nic jej w drodze nie zatrzyma,
bo już widać morski brzeg.
7. „Krakowiak” – nauka podstawowych kroków tańca. Proszę dzieci aby nauczyły się kroku podstawowego krakowiaka z ręką uniesioną do góry, taniec po obwodzie koła.