Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 9 w Tomaszowie Mazowieckim
Przedszkole nr 5

Krąg tematyczny: Z końca świata czy zza ściany, to przyjaciel nasz kochany

Piątek 05.06.2020
Temat dnia: Wesoły świat dzieci „
• „Karuzela” – zabawa muzyczno-ruchowa, słuchanie piosenki, omówienie jej treści i tempa.
Dziecko kładzie ręce na biodrach. Podczas pierwszej zwrotki miarowo wysuwa na przemian raz
jedną, raz drugą nogę, stawiając ją na pięcie. Druga zwrotka jest sygnałem do „ruszenia karuzeli”.
Dziecko wolno idzie po kole i odpowiednio do muzyki stopniowo przyspiesza. W trzeciej zwrotce
cwałuje, w czwartej stopniowo zwalnia, do całkowitego zatrzymania się. Dziecko może nauczyć się
słów piosenki i śpiewać w trakcie zabawy – ale bez trzeciej zwrotki, kiedy tempo jest zbyt szybkie.
CD Piosenki... – „Karuzela” (CD 2 nr 38)
• „Co najbardziej lubią dzieci?” – wysłuchanie wiersza U. Kozłowskiej, wypowiadanie się na temat
osobistych preferencji w różnych dziedzinach życia, np. dotyczących jedzenia.
„Co najbardziej lubią dzieci”- U. Kozłowska
Co najbardziej lubią dzieci?
Lubią, kiedy słońce świeci!
Bo zależnie od pogody,
nie ma lodów... lub są lody.
Kiedy jest na dworze plucha,
to na zimne mama dmucha
i przekonać nas się stara,
że złapiemy katar zaraz.
O co, mamo, tyle krzyku?
O tę słodycz na języku?!
Mama płacz podnosi wielki,
że zmienimy się w sopelki
i na samą myśl dygoce...
– Może zjedzcie dziś owoce?
Może ciastka, budyń, kisiel?
To, kochani, zdaje mi się,
lepiej wyjdzie wam na zdrowie...
Oj, ta mama, jak coś powie!
O co mamo tyle krzyku?
O tę słodycz na języku?!
Lecz w upale dla ochłody

nawet mama liże lody
i w ogóle się nie złości
o mrożone te pyszności.
Sama zjada ich dość sporo,
wciąż się dziwiąc,
skąd się biorą nasze śmiechy i chichoty...
Ale chyba już wie o tym...
Że nie warto robić krzyku o tę słodycz na języku!

Po wysłuchaniu wiersza dziecko wspólnie z rodzicem zastanawiają się, czy dorośli i dzieci zawsze lubią to samo i czym
kierują się przy wyborze.

U. Kozłowska, „Co najbardziej lubią dzieci” [w:] „Najpiękniejsze wiersze dla dzieci”, Wilga,
Warszawa 2006, s. 82

• „Mandala” – ćwiczenie grafomotoryczne, kolorowanie mandali według kodu (karta pracy).
Dziecko nazywa owoce i słodycze narysowane na mandali, a następnie koloruje je według kodu.
„Karty pracy” cz. 4, s. 25, kredki

• „Wesoły świat dzieci” – zestaw ogólnorozwojowych ćwiczeń gimnastycznych z wykorzystaniem
skakanek. Rodzic daje dziecku skakankę i zachęca do wspólnego wykonywania zadań.
1. „Helikoptery” – zataczanie obszernych kół złożoną na dwie lub cztery części skakanką lub sznurkiem: nad
głową, przed sobą, z prawej i lewej strony, w miejscu, w marszu i w biegu.
2. „Wiatraki” – dzieci stoją w rozkroku. W rękach, ułożonych równolegle do boku, trzymają
skakankę(lub sznurek) złożoną podwójnie za plecami i wykonują opad tułowia w przód z pogłębieniem.
3. „Taniec wygibaniec” – dowolne ćwiczenia tułowia, ze skakanką, według pomysłu i inwencji
dziecka.
4. „Pajacyk” – dziecko w siadzie prostym przekłada skakankę za stopy, a następnie, trzymając ją
obiema rękami, unoszą nogi do siadu równoważnego.
5. „Zaczarowany ołówek” – dziecko w przysiadzie układa ze skakanki sylwety figur
geometrycznych, cyfr i liter.
6. „Spaghetti” – dziecko, leżąc, okręca się skakanką, a następnie odkręca.
• „Po wąskiej dróżce” – zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi. Rodzic zachęca dziecko, by
wyobraziło sobie, że spaceruje po wąskiej ścieżce. Układa skakankę w dowolny kształt i zachęca,
by dziecko pokonywało drogę. Pilnuje, żeby dziecko zachowało prawidłową postawę
(wyprostowane ramiona, proste plecy) i dokładnie wykonywało zadanie.

Czwartek 04.06.2020
Temat dnia: Wszędzie mieszkają dzieci „
• „Moja dłoń” – wysłuchanie wiersza z pokazywaniem poszczególnych palców, nazywanie ich,
zginanie, zapamiętanie ich nazw.

Rodzic pierwszy raz recytuje wiersz, unosząc po kolei wszystkie palce, o których mowa w tekście.
Podczas kolejnej recytacji dziecko wskazuje swoje palce, najpierw jednej dłoni, potem drugiej,
następnie jednocześnie obu dłoni.
„Moja dłoń”
Przy każdej ręce
Palców jest pięć.
Przelicz je wszystkie,
Jeśli masz chęć!
Pierwszy malutki,
Śmiesznie się zgina.
Patrząc na niego –
Śmieje się mina!
Drugi serdeczny,
Często się stroi.
Niczego w życiu
On się nie boi.
Trzeci środkowy,
Wysoki taki,
Niczym przy szosie,
Drogowe znaki.
Kolejny, czwarty
Też jest niezbędny.
Grozi – gdy trzeba,
Wskazuje błędy!
Piąty – zwą kciukiem.
Jest bardzo ważny!
choć jego wygląd...
Niezbyt poważny.
Przy każdej ręce,
Palców jest pięć.
Przelicz je wszystkie,
Jeśli masz chęć!

„Moja dłoń” [w:] „Plan pracy dla przedszkola – grupy młodsze”, Wydawnictwo Raabe

• „Filip i list do przyjaciela” – rodzic czyta dziecku opowiadanie i zachęca do rozmowy kierowanej
pytaniami.
Opowiadania: "Filip i list do przyjaciela".„Książka” s. 76–77, Nowa Era
Pytania:
– W jaki sposób Filip skontaktował się z Kubą?
– Kiedy można powiedzieć, że ktoś jest prawdziwym przyjacielem?
– Czy możliwa jest przyjaźń na odległość?
- W jaki sposób należy ją pielęgnować?
Dziecko odpowiada na pytania i odwołuje się do własnych przeżyć i obserwacji.

• „Co to jest przyjaźń?” – rozmowa na temat pozytywnych uczuć i emocji. Rodzic zachęca dziecko,
by spróbowało ustalić, kto jest jego przyjacielem w grupie rówieśniczej. Wspólnie analizują
sytuacje świadczące o lojalności i wzajemnej sympatii (wspólne zabawy, wyjścia, zainteresowania).
Dziecko opowiada o przyjaciołach i sytuacjach, które udowodniły ich bliskość i zaangażowanie.

• „Kotek pod płotek” – zabawa ruchowa z chodem na czworakach. Dziecko, czworakując, porusza się
swobodnie po pokoju i naśladuje koty. Słysząc hasło: Uwaga, pies! Kotek na płotek! – zajmuje miejsca
na podwyższeniach (ławeczki, krzesła) i zastyga w bezruchu, a na hasło: Kotek pod płotek!
Myszka! – kładzie się i czołga, próbując złapać mysz.

język angielski

/uploads/5e125d739ee04/pages/16/content//4 04.06.docx

Środa 03.06.2020.

Temat dnia: Cieszę się, że cię widzę.

• „Po wąskiej dróżce” – zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi. Rodzic prosi dziecko, żeby
wyobraziło sobie, że spaceruje po wąskiej ścieżce. Układa skakankę (szalik, apaszkę) w dowolny kształt i zachęca,
by dziecko pokonywało drogę. Pilnuje, by dziecko zachowało prawidłową postawę (wyprostowane
ramiona, proste plecy) i dokładnie wykonywało zadanie.

• „Mieszkańcy świata” – oglądanie zdjęć dzieci i dorosłych z różnych stron świata. Rodzic zachęca
dziecko do oglądania przygotowanych fotografii przedstawiających dzieci i dorosłych z całego
świata. Dzieci uważnie obserwują oraz wskazują podobieństwa (różnice) wśród przedstawicieli
różnych ras i narodowości (np. nazywają odcień skóry, opisują budowę ciała). Wskazują
mieszkańca Afryki, Azjatę, Eskimosa, Indianina. Rodzic tłumaczy dzieciom, że mimo różnic
w wyglądzie każde dziecko potrzebuje i ma prawo do miłości i przyjaźni, a wygląd nie może być
powodem odtrącenia kogokolwiek.
Prezentacja „Dzieci świata”

• „Człowiek” – wysłuchanie wiersza M. Mazan i nauka rozpoznawania i nazywania części ciała
ludzkiego.

„Człowiek” - M. Mazan
Posłuchajcie, to jest wierszyk całkiem nowy.
Każdy człowiek rozpoczyna się od głowy.
To jest włosów sto tysięcy albo więcej.
Oczy, usta, nos i uszy, szyja, ręce.
To jest brzuch, taki brzuch, co na nogach stoi dwóch.
To są stopy i już koniec.
Chcecie więcej?
Posłuchajcie, to jest wierszyk całkiem nowy.
Każdy człowiek rozpoczyna się od głowy...

Rodzic pierwszy raz recytuje wiersz, wskazując po kolei na sobie lub wszystkie części ciała
wymienione w tekście. Przy kolejnej recytacji dziecko wskazuje części ciała na sobie samym.
M. Mazan, „Człowiek” [w:] „Plan pracy dla przedszkola – grupy młodsze”, Wydawnictwo Raabe

• „Zmysły” – rozmowa o zmysłach słuchu, wzroku i smaku (karta pracy). Dziecko ogląda symbole
i nazywają je. Rodzic opowiada o zmysłach, którymi poznajemy otoczenie. Dziecko podaje
przykłady zjawisk, przedmiotów i doznań, które rozpoznają omawiane zmysły, oraz wkleja obok
symboli odpowiednie ilustracje.
„Karty pracy” cz. 4, s. 24, Nowa Era

• „Portret przyjaciela” – malowanie farbami plakatowymi na jednorazowych talerzykach
kartonowych. Rodzic zachęca dziecko do swobodnych wypowiedzi opisujących dokładny wygląd
najlepszego przyjaciela. Dziecko opisuje postać, zachowując dbałość o szczegóły, a następnie
maluje portret na jednorazowym papierowym talerzu. Mimo niewielkiego formatu i trudnej
techniki, stara się dbać o szczegóły. Po wyschnięciu portretu dziecko przymocuje dodatkowe
elementy, np. włosy ze sznurków czy papierowych pasków.

• „Podajmy sobie ręce” – utrwalenie piosenki, zabawa przy piosence. Podczas zwrotek dziecko
swobodnie porusza się po sali. Gdy rozpoczyna się refren, wesoło podskakuje.
CD Piosenki... – „Podajmy sobie ręce” (CD 2 nr 29), Nowa Era (link do piosenki podany 2.06.2020)

• „Portret przyjaciela” – drugi etap pracy plastycznej. Po wyschnięciu portretów rodzic proponuje,
by dziecko dokleiło lub doczepiło włosy z różnego rodzaju materiałów: resztek włóczki, pasków
papieru, gazet, paski papieru, sznurki, długie nici, zszywacz, klej.

Wtorek 02.06.2020.
Temat dnia: "Najlepsza jest wspólna zabawa"

• „Koniki” – zabawa inscenizowana do utworu literackiego. Rodzic proponuje dziecku, żeby
wysłuchało wiersza, którego bohaterami są piernikowe koniki.
"Koniki" - Anna Kamieńska
Cwałowały czerwone koniki.
Kopytkami biły, pędziły.
Przesadzały bystre strumyki,
Po kamieniach, po drogach dudniły.
I po lesie, i po łące, i po moście,
W kłus, galopem, cwałem – przez powietrze.
I parskały, że będą goście,
I uszami strzygły na wietrze.
A były to koniki z piernika,
Lukrowane, cukrem osypane.
Kiedy im się znudziło brykać,
Poszły prosto do buzi – same.

Dziecko ruchami warg i języka prezentują podróż koni (kląskają, prychają, oblizują wargi). Rodzic
zachęca dziecko do improwizacji, ale zwraca uwagę na tempo wykonywanych ćwiczeń (kłus –
wolno, galop – dość szybko, cwał – szybko). Na koniec dziecko naśladuje koniki (biegają,
przeskakują przeszkody, parskają).

• „Koniki” – zabawa logopedyczna przy wierszu „Koniki” A. Kamieńskiej; gimnastyka narządów
mowy. Rodzic czyta dziecku wiersz, po czym proponuje zabawę – inscenizację wiersza, w której
„aktorami” będą tylko buzia i język. Ponownie odczytuje wiersz, jednocześnie demonstruje sposób
przedstawienia treści wiersza; za każdym razem dziecko powtarzają za prowadzącym.

„Koniki”- A. Kamieńska
Cwałowały czerwone koniki. (kląskanie językiem, szybko)
Kopytkami biły, pędziły. (uderzanie czubkiem języka o podniebienie górne)
Przesadzały bystre strumyki,
Po kamieniach, po drogach dudniły.
I po lesie, i po łące, i po moście. (przesuwanie języka po zewnętrznej powierzchni zębów górnych,
potem dolnych; następnie to samo po wewnętrznej powierzchni zębów)
W kłus, galopem, cwałem – przez powietrze. (kląskanie – najpierw wolno, potem coraz szybciej)
I parskały, że będą goście. (parskanie, wargi wibrują)
I uszami strzygły na wietrze. (szybkie ruchy języka od jednego kącika ust do drugiego, bez
opierania na wardze)
A były to koniki z piernika,
Lukrowane, cukrem osypane. (oblizywanie warg językiem, jak po zjedzeniu czegoś smacznego)
Kiedy im się znudziło brykać,
Poszły prosto do buzi – same. (przesuwanie czubka języka od górnych zębów aż do gardła;
następnie naśladowanie ruchów żucia – ruchy żuchwy; na koniec oblizywanie czubkiem języka
warg – ruchy okrężne)

A. Kamieńska, „Koniki” [w:] H. Kruk, „Z ludźmi i z przyrodą. Wybór literatury dla dzieci
przedszkolnych z komentarzem metodycznym”, WSiP, Warszawa 1991, s. 126

• „Podajmy sobie ręce” – nauka piosenki, zabawa ruchowa przy piosence. Rodzic prosi dziecko
o opowiedzenie treści piosenki, zadaje pomocnicze pytania o treści utworu, wyjaśnia sens i znaczenia trudniejszych wyrazów. Następnie
zaprasza do zabawy ruchowej przy piosence. Podczas zwrotek dziecko swobodnie poruszają się po
pokoju, w czasie refrenu podaje ręce rodzicowi, tworzy koło i wesoło podskakuje z nim wkoło.

1. Chociaż świat dokoła dziwny jest i wielki,
a my tacy mali, mali jak kropelki:
Ref.: Podajmy sobie ręce w zabawie i w piosence,
w ogródku przed domem, na łące znajomej.
Podajmy sobie ręce przez burze i przez tęcze,
pod gwiazdą daleką, nad rzeczką i rzeką.
2. Kiedy nagle z bajki zniknie dobra wróżka,
kiedy szary smutek wpadnie do fartuszka:
Ref.: Podajmy sobie ręce w zabawie i w piosence...
3. Choć nas czasem dzielą nieprzebyte góry,
nieskończone drogi, zachmurzone chmury:
Ref.: Podajmy sobie ręce w zabawie i w piosence...
CD Piosenki... – „Podajmy sobie ręce” (CD 2 nr 29)

• „Pajacyk” – wykonanie pajacyka z „Wycinanek-składanek”. Rodzic zachęca dziecko, żeby
przygotowało materiały, które będą potrzebne do zrobienia pajacyka. Dziecko, wskazując
i nazywając materiały, przygotowuje miejsce do pracy i – po omówieniu kolejnych czynności –
realizuje polecenia rodzica. Wypycha elementy pajacyka, ozdabia jego ubranie i skleja je zgodnie
z instrukcją. Następnie składa i przykleja nogi oraz wykonuje ręce pajacyka z drucików
kreatywnych. Dbamy o dokładność i estetykę pracy. Po zakończeniu dziecko porządkuje miejsce
pracy.

Jesteśmy bardzo ciekawi, jak wyglądają Wasze pajacyki - wyślijcie ich zdjęcia na maila naszego przedszkola: p5tomaszow@gmail.com

„Wycinanki-składanki” – „Pajacyk” (nr 23), Nowa Era, druciki kreatywne, klej, kredki

• „Słucham i reaguję” – zabawa ruchowa. Rodzic wypowiada nazwę zwierzęcia i czynność, jaką
ono wykonuje, np.: lew ryczy. Dziecko wstaje i biega, rycząc jak lwy, i wraca na swoje miejsca.
Rodzic wydaje kolejne polecenia: koń parska, gołąb grucha, małpa skacze, mucha bzyczy itp.

język angielski 

/uploads/5e125d739ee04/pages/16/content//4.02.06.docx

Dzisiaj, z samego ran,a życzymy wszystkim przedszkolakom z okazji Dnia Dziecka - wszystkiego najlepszego, bądźcie szczęśliwi i miejcie zawsze w sobie dużo dziecięcej radości i spontaniczności.

Poniedziałek 01.06.2020.

Temat:  Różne dzieci różnie mówią „

• „Samolotem dookoła świata” – zabawa ruchowa. Rodzic zachęca dziecko, by naśladowało lot samolotu. Początkowo pojazd przygotowuje się do startu, rozpędza i wzbija się w przestworza. Leci wysoko, zmienia kierunek lotu i szczęśliwie ląduje.
  Dziecko, stosując się do sugestii rodzica, naśladuje prowadzenie maszyny. Następnie wsłuchuje się w słowa piosenki i ruchem oddają jej treść.
  lub: Dziecko naśladuje ruchem lot samolotu. Rozkłada ręce na boki i drobnymi kroczkami, nie za szybko, porusza się po sali. Podczas zabawy uważanie słucha utworu i stara się odpowiednio do kierunku linii melodycznej pokazać ruchem wznoszenie się samolotu lub jego opadanie.
  CD Piosenki...– „Samolot” (CD 2 nr 35)

• „Dookoła świata” – zabawa poznawcza z użyciem globusa. Rodzic zachęca dziecko, by wprawiło globus w ruch i zatrzymywało go, wskazując dowolny punkt. Rodzic przedstawia dziecku nazwę wskazanego miejsca i na podstawie atlasu geograficznego opowiada o nim (określa położenie, klimat, wymienia występujące tam zwierzęta itp.). Jeżeli w domu nie posiadamy globusa wystarczy mapa świata - wówczas zasłaniamy oczy dziecku i dziecko na chybił trafił pokazuje na mapie punkt, o którym krótko opowiadamy (można wykorzystać do tego informacje zdobyte w Internecie - dziecko w ten sposób widzi, w jaki sposób możemy znaleźć potrzebne nam informacje za pośrednictwem stron internetowych). Jeżeli nie posiadamy ani globusa, ani mapy wówczas piszemy na kartkach nazwy wybranych charakterystycznych miejsc na świecie i zwijamy je tak aby powstały losy, które później dziecko kolejno wybiera - dalej zabawa toczy się tak jak w poprzednich wariantach.
  globus, atlas świata

• „Mieszkańcy różnych krajów” – zabawa logopedyczna. Rodzic zachęca dziecko, by wyobraziło sobie, że pochodzi z egzotycznego miejsca, gdzie mówi się równie egzotycznym językiem. Proponuje, by dziecko spróbowało mówić językiem kraju, w którego nazwie schowały się sylaby stanowiące wszystkie „słowa” tego języka. Język „ożywa” dzięki uczuciom, które dziecko spróbuje wyrazić. Wśród nich powinno znaleźć się między innymi: radość, gniew, smutek. Rodzic zachęca do improwizacji, proponując np. język kraju Lalami: W kraju Lalami panuje radosny nastrój, gdyż wszyscy mieszkańcy mają dziś jakieś swoje małe święto. Dziecko nadaje ciepłą barwę wypowiadanym w ciągu sylabom: la-la-mi.
  W wersji trudniejszej nauczyciel proponuje, by dziecko spróbowało swoich sił jako tłumacz, który podaje poprawne imiona. Odgadując, jaka sylaba ukryła się w imieniu, jest w stanie ustalić nazwę państwa. Rodzic do każdej wypowiedzianej sylaby imienia dodaje la, np. Ola – lala, Kala – siala, Tola – mekla. Dziecko próbuje odgadnąć imiona i wskazać dodawane sylaby.

• „Dzieci świata” –  (potrzebne : kredki i "Karty pracy" cz. 4) kolorowanie mapy świata, rozmowa na temat mieszkańców rożnych kontynentów, wykonanie ćwiczeń w kartach pracy. Dziecko koloruje kontynenty zgodnie z kolorami ich konturów. Próbuje odgadnąć, z jakich kontynentów pochodzą dzieci przedstawione na ilustracjach.
  „Karty pracy” cz. 4, s. 23, Nowa Era
  

• „Dzieci w domkach – dzieci na spacer” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rodzic wyznacza na podłodze linię (np. skakanką). Proponuje, by dziecko na umówione hasło, np.: Dzieci na spacer! Spacerowało po sali. Na hasło: Dzieci w domkach! – dziecko siada na podłodze w siadzie skrzyżnym.